اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پرخاشگری کلامی دانش‌آموزان دختر دبیرستان شهرکرد

Abstract

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پرخاشگری کلامی در دانش‌آموزان دختر دوره دبیرستان شهرکرد انجام شده است. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای است. در مرحله اول از بین نواحی دوگانه آموزش و پرورش شهرکرد، ناحیه یک به طور تصادفی انتخاب شد؛ سپس از میان دبیرستانهای این ناحیه نیز دو دبیرستان به شیوه تصادفی انتخاب شدند. با انتخاب دوکلاس از هر دبیرستان و اجرای پرسشنامه، تعداد60 نفر دانش آموز دختر که بیشترین نمره را در مقیاس پرخاشگری داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(30 نفر) و گروه کنترل (30 نفر) جایگزین شدند. آموزش به صورت گروهی در هشت جلسه 90 دقیقهای و هفته‌ای یک بار، بر روی گروه آزمایش انجام شد و همه آزمودنی‌ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری(1992) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه گروهی باعث کاهش پرخاشگری کلامی نشده و تأثیری نداشته است (05/0>p).