رابطه بین ویژگی‌های شخصیت رانندگان با سابقه تصادف آن‎ها در شهرکرد

Abstract

هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه بین ویژگی‌های شخصیت رانندگان با سابقه تصادف آن‎ها در شهرکرد است. این مطالعه پس رویدادی از نوع علی– مقایسه‌ای و جامعه آماری نیز شامل کلیه رانندگان شهرکرد (افراد با شغل رانندگی) و نمونه شامل دو گروه 30 نفره بود. گروه 1 رانندگان بدون سابقه تصادف و گروه 2 رانندگان با بیش از دو بارسابقه تصادف بودند (برای کنترل عامل تصادف چون به نظر محقق یک یا دو بار تصادف می‌تواند واقعاً تصادفی باشد و عامل شخصیت نقش چندانی در وقوع آن نداشته باشد) که به صورت نمونه در دسترس از بین افرادی که در نیمه اول سال 1392 به واحدهای مختلف راهنمایی و رانندگی شهرکرد مراجعه کردند و همچنین از بین رانندگانی که در سازمان اتوبوسرانی، تاکسی‌رانی و پایانه‌ها و ایستگاههای متفاوت دیگر حضور داشتند، انتخاب شدند .ابزار مورد استفاده آزمون پنج عاملی نئو بود. در پژوهشی که در ایران صورت گرفت، پایایی آن را به ترتیب 84/0، 82/0، 78 /0، 65/0، 86/0 گزارش کردهاند و در این پژوهش با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 85/0 محاسبه گردید. نتایج آزمون t تفاوت میانگین نمرات دو گروه رانندگان در مقیاسهای روان رنجوری و توافق پذیری از آزمون پنج عاملی تفاوت معناداری وجود دارد. یعنی رانندگانی که سابقه تصادف بیشتری داشتند در شاخص روان رنجوری نمره بالاتری داشتند و در مقیاس توافق پذیری رابطه معکوس بود و در سایر مقیاسها تفاوت معناداری وجود نداشت.