ارزیابی وجود حق بر جدایی چاره‌ساز یا جبرانی به‌عنوان قاعده حقوق بین‌الملل عرفی
چکیده
در زمینه مشروعیت جدایی یک‌جانبه در حقوق بین‌الملل، رویکرد نسبتاً جدیدی از سوی برخی حقوق‌دانان بین‌المللی مطرح شده است که بر اساس آن، در شرایط و اوضاع‌واحوال خاصی، بخشی از مردم درون سرزمین یک دولت، از حق بر جدایی چاره‌ساز یا جبرانی برخوردار می‌شوند و حقوق بین‌الملل در چنین شرایطی از تمامیت ارضی دولت‌ها حمایت نمی‌کند. مبنا و شالوده این استدلال، تفسیری است که عده‌ای از حقوق‌دانان بین‌المللی از مفهوم مخالف «قید تحفظ» مندرج در قطعنامه 2625 مجمع عمومی ملل متحد و اعلامیه و برنامه اقدام وین1993 ارائه می‌دهند. جایگاه حق بر جدایی چاره‌ساز را می‌توان در عرف بین‌المللی به‌عنوان یکی از منابع مهم حقوق بین‌الملل، بررسی و مطالعه کرد. با توجه به حمایت‌های قابل‌توجه از حق بر جدایی چاره‌ساز در دکترین، این مقاله کوشیده است تا مشخص نماید که آیا در حقوق بین‌الملل معاصر، حق مذکور به جایگاه قاعده حقوق بین‌الملل عرفی نیز ارتقا یافته است یا خیر.
کلید واژگان
حق تعیین سرنوشتجدایی چاره‌ساز یا جبرانی
قاعده حقوق بین‌الملل عرفی
عملکرد دولت‌ها
اعتقاد حقوقی
شماره نشریه
51تاریخ نشر
2014-11-221393-09-01
ناشر
مرکز امور حقوقی بین المللی ریاست جمهوری- مدیریت علمی و پژوهشیCenter for International Legal Affairs
سازمان پدید آورنده
عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایینویسنده مسئول، دانشجوی دکتری حقوق بین الملل عمومی دانشگاه علامه طباطبایی
شاپا
2251-614X4858-2645
