تأثیر محافظتی تمرین تناوبی شدید بر سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین به‌واسطۀ کاهش بیان mir-499 در رت‌های نر

Abstract

مقدمه: دوکسوروبیسین داروی مؤثری در درمان انواع سرطان‌ است، ولی کاربرد آن به‌دلیل سمیت قلبی محدود شده است. دربارۀ تأثیر محافظتی تمرین تناوبی شدید در مقابل سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین و مکانیسم‌های آن تحقیقات نادری وجود دارد. هدف این تحقیق بررسی تأثیر تمرین تناوبی شدید پیش از القای دوکسوروبیسین بر میزان بیان miR-499، که به‌طور گسترده‌ای در شرایط فیزیولوژیکی در قلب بیان می‌شود، در سلول‌های قلبی است.روش پژوهش: 24 سر رت نر ویستار به‌طور تصادفی به چهار گروه (6=n) تقسیم شدند: 1- کنترل-سالین (Control)؛ درمان با دوکسوروبیسین (20 میلی‌گرم/کیلوگرم وزن بدن) (DOX)؛ 2- تمرینات تناوبی شدید (HIIT) (هشت هفته، 7 ست 4 دقیقه‌ای 80-90 درصد VO2max مجزاشده با دوره‌های سه‌دقیقه‌ای 65–75 درصد VO2max) و درمان با دوکسوروبیسین پس از اتمام آخرین جلسة تمرینات تناوبی شدید (HIIT+DOX). بررسی میزان بیان miR-499 با روش RT-PCR انجام گرفت. از تجزیه‌وتحلیل واریانس یکطرفه و سپس آزمون تعقیبی توکی برای بررسی آماری داده‌ها استفاده شد (05/0>α).یافته‌ها : نتایج نشان داد القای دوکسوروبیسین بیان miR-499 را به‌طور معنا‌داری در بافت بطن چپ قلب افزایش می‌دهد (05/0>P). همچنین میزان بیان miR-499 پس از تمرین افزایش یافت، ولی این تفاوت از نظر آماری معنا‌دار نبود. تمرین پیش از القای دوکسوروبیسین نیز موجب کاهش معنا‌دار میزان بیان miR-499 در گروهHIIT+DOX نسبت به گروه DOX شد (05/0>P). بنابراین انجام تمرین تناوبی شدید پیش از القای دوکسوروبیسین می‌تواند تغییرات بیان miR-499 ناشی از دوکسوروبیسین را کاهش دهد.نتیجه‌گیری: نتیجه اینکه تمرین تناوبی شدید می‌تواند روش مناسبی در محافظت قلب در برابر سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین از طریق کاهش میزان بیان miR-499 باشد.