• ثبت نام
    • ورود به سامانه
    مشاهده مورد 
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • پژوهش های خاک (علوم خاک و آب)
    • دوره 32, شماره 2
    • مشاهده مورد
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • پژوهش های خاک (علوم خاک و آب)
    • دوره 32, شماره 2
    • مشاهده مورد
    JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

    تعیین دامنه رطوبتی با حداقل محدودیت بر مبنای پاسخ گیاه آفتاب‌گردان

    (ندگان)پدیدآور
    کاظمی, زهرانیشابوری, محمدرضازارع حقی, داوودعسگرزاده, حسین
    Thumbnail
    دریافت مدرک مشاهده
    FullText
    اندازه فایل: 
    933.8کیلوبایت
    نوع فايل (MIME): 
    PDF
    نوع مدرک
    Text
    مقاله پژوهشی
    زبان مدرک
    فارسی
    نمایش کامل رکورد
    چکیده
    دامنه­ای از محتوای رطوبت خاک که محدودیت برای رشد گیاه در ارتباط با پتانسیل ماتریک، تهویه و مقاومت مکانیکی خاک حداقل باشد، دامنه رطوبتی با حداقل محدودیت (LLWR) نامیده می­شود. این پژوهش با هدف مقایسه دامنه رطوبتی با حداقل محدودیت برآورد شده به روش داسیلوا و همکاران با مقادیر محاسبه شده بر مبنای پاسخ گیاه آفتاب­گردان (Helianthus Annuus L.) (LLWRP) انجام گرفت. محاسبه در هر دو روش بر مبنای تفاضل دو حد رطوبتی بالا (θUL) و پائین (θLL) است. در روش اول انتخاب یا تعیین دو حد اغلب بر پایه منحنی­های مشخصه رطوبتی و مقاومت مکانیکی خاک و عملاً بدون توجه به نوع و نیاز یا رفتار ویژه گیاه است. در روش دوم طبق روش پیشنهادی این پژوهش، دو حد رطوبتی بر مبنای هدایت روزنه­ای گیاه در یک خاک لوم رس شنی فشرده شده در لوله­هایPVC  با قطر 30 و ارتفاع 70 سانتی­متر (که از این به بعد گلدان نامیده شدند) در سه سطح فشردگی (جرم مخصوص ظاهری برابر 35/1، 55/1 و 75/1 مگاگرم بر متر مکعب) که به ترتیب با D1، D2 وD3  نشان داده می­شوند، تعیین گردید. در هر گلدان سه بذر آفتابگردان کشت و گلدانها تا شروع مرحله گلدهی در شرایط مطلوب نگهداری شدند. در این مرحله دو چرخه متوالی تر و خشک شدن خاک اعمال و رطوبت خاک و هدایت روزنه­ای نیمروز به طور منظم اندازه­گیری شد. LLWRP بر مبنای رابطه بین مکش ماتریک خاک و هدایت روزنه­ای گیاه محاسبه شد. نتایج نشان داد بر مبنای رفتار روزنه­های آفتاب­گردان جذب آب در تیمارهای D1، D2 و D3 به­ترتیب از مکش­های ماتریک حدود 16، 44 و 60 سانتی­متر شروع و تا مکش­های ماتریک 39983 ، 31614 و 17394 سانتی­متر ادامه یافت. تفاوت قابل ملاحظه ای بین LLWR محاسبه شده با دو روش مذکور مشاهده شد. مقدار این اختلاف در تیمارهای با فشردگی بیشتر خاک، به ویژه هنگامی که حد رطوبتی بالا (θUL) برابر مقدار رطوبت در مکش ماتریک 330 سانتی­متر (LLWR330) بود، بیشتر به دست آمد. مقادیر LLWR330 برای سه تیمار D1، D2 و D3 به ترتیب148/0، 147/0 و 080/0 سانتی­متر مکعب بر سانتی­متر مکعب به دست آمد که به ترتیب 51، 49 و 63 درصد کمتر از LLWRP بود. این تفاوتها نشان می­دهد که دو حد رطوبتی(θULوθLL) در نظر گرفته شده توسط داسیلوا و همکاران برای محاسبه LLWR، نباید به طور یکسان برای همه گیاهان به کار برده شود و بر حسب پاسخ یا نیاز گیاه نیز نیاز به اصلاح دارد.
    کلید واژگان
    آفتاب‌گردان
    منحنی مشخصه رطوبتی خاک
    منحنی مشخصه مقاومت مکانیکی خاک
    هدایت روزنه‌ای

    شماره نشریه
    2
    تاریخ نشر
    2018-08-23
    1397-06-01
    ناشر
    موسسه تحقیقات خاک و آب
    Agricultural Research,Education and Extension Organization
    سازمان پدید آورنده
    دانشجوی دکتری، دانشگاه تبریز
    استاد گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
    استادیار علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
    استادیار علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه

    شاپا
    2228-7124
    2228-7132
    URI
    https://dx.doi.org/10.22092/ijsr.2018.117039
    https://srjournal.areeo.ac.ir/article_117039.html
    https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/9322

    مرور

    همه جای سامانهپایگاه‌ها و مجموعه‌ها بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌هااین مجموعه بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌ها

    حساب من

    ورود به سامانهثبت نام

    آمار

    مشاهده آمار استفاده

    تازه ترین ها

    تازه ترین مدارک
    © کليه حقوق اين سامانه برای سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران محفوظ است
    تماس با ما | ارسال بازخورد
    قدرت یافته توسطسیناوب