پهنه‌بندی حساسیت وقوع زمین‌لغزش با استفاده از مدل هیبریدی قضیه بیز –ANP (مطالعه موردی: کرانه جنوبی حوضه آبریز اهر چای از روستای نصیرآباد تا سد ستارخان)

Abstract

نقشه‌های حساسیت وقوع زمین‌لغزش یکی از مهم‌ترین ابزارهای لازم برای برنامه­ریزان و تصمیم گیران محیطی به‌ویژه در مناطق کوهستانی است. در این پژوهش، پهنه­بندی پتانسیل وقوع زمین‌لغزش در کرانه جنوبی حوضه آبریز اهرچای از روستای نصیرآباد تا سد ستارخان با استفاده از روش تحلیل شبکه‌ای بر پایه زمین‌لغزش‌های رخ‌داده درگذشته که به‌وسیله روش شی گرا استخراج و شناسایی گردیده است، و تئوری احتمالات شرطی (قضیه بیز)، موردمطالعه قرارگرفته است. تئوری بیز ، به‌عنوان مدلی سودمند و آزمایش‌شده در زمینه­های مختلف، همچون مطالعه حرکات توده­ای، تحقیقات معدنی و نقشه­کشی چشمه­های­ آب زیرزمینی می‌باشد. جهت وزن دهی به لایه‌ها در این روش‌ها، از10 پارامتر شیب زمین (به درجه)، جهت شیب، کاربری زمین، سنگ‌شناسی، بارش، شاخص تراکم پوشش گیاهی(NDVI)، شاخص طول شیب(LS)، شاخص رطوبت توپوگرافیک (TWI)، شاخص قدرت آبراهه (SPI)، فاصله از گسل و فاصله از آبراهه استفاده شده است. تعداد 70 درصد زمین­لغزش­ ها (25 عدد) برای اجرای مدل و 30 درصد (10 عدد) دیگر برای اعتبارسنجی به‌کاررفته است. نتایج حاصله از روش مذکور و اعتبار سنجی میدانی مؤید دقت شناسایی 71.11٪ و دقت کلاس‌بندی 91.4٪ می­باشد. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده 02/34 درصد از اراضی محدوده موردمطالعه از پتانسیل بسیار بالایی برای وقوع زمین‌لغزش برخوردار می­باشند. همچنین، درصد قابل‌توجهی از زمین‌لغزش­ها در طبقه با حساسیت زیاد (05/57) قرار دارند. لذا می­توان گفت دقت مدل­های بکار رفته در پهنه­بندی حساسیت وقوع زمین­لغزش قابل‌قبول و خوب است.