ارزیابی فعالیت‌های نوزمین‌ساختی با استفاده از شاخص‌های ژئومورفیک ( مطالعه موردی : شمال غرب تاقدیس کبیرکوه)

Abstract

تاقدیس کبیر کوه یکی از مهم‌ترین ارتفاعات زاگرس چین‌خورده بوده و بررسی سابقه لرزه‌خیزی و همچنین شواهد ژئومورفولوژیکی حاکی از ادامه حرکات نو زمین‌ساخت در این منطقه می‌باشد. با توجه به‌واقع شدن منطقه در زون زاگرس به‌عنوان لرزه‌خیزترین زون ساختمانی کشور و ادامه حرکات زمین‌ساختی در آن ،ارزیابی فعالیت‌های نوزمین‌ساختی جهت شناخت این نوع فعالیت‌ها در منطقه ضروری می‌باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی فعالیت‌های نوزمین‌ساختی تاقدیس کبیر کوه با استفاده از شاخص‌های ژئومورفیک می‌باشد. در این راستا از شاخص‌های ژئومورفیک، انتگرال هیپسومتریک (Hi)، شاخص منحنی هیپسومتریک(Hc)، شاخص سینوسیته جبهه کوهستان(Smf)، شاخص نسبت پهنای کف دره به عمق (Vf)، شاخص گرادیان طولی رودخانه (Sl)، شاخص عدم تقارن حوضه زهکشی (Af) و شاخص واحد(Iat) استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که منطقه موردمطالعه ازلحاظ فعالیت نو زمین‌ساخت به سه بخش جنوب شرقی با فعالیت نو زمین‌ساخت شدید، دامنه غربی و قسمت‌هایی از دامنه شرقی با فعالیت نوزمین‌ساختی متوسط و بخش سوم که در منطقه پراکندگی دارد، با فعالیت نوزمین‌ساختی کم تقسیم می‌شود. مقادیر شاخص­های ژئومورفیک و شواهد ژئومورفولوژیکی حاکی از فعال بودن حرکات نوزمین‌ساختی در بخش‌های از منطقه است. تنوع لیتولوژیکی، وقوع زمین‌لغزش‌ها و دره‌های کارستی بر میزان کمی شاخص‌های ژئومورفیک مؤثر بوده و درنهایت می‌توان گفت که حرکات نوزمین‌ساختی در قسمت‌های مختلف منطقه دارای شدت و ضعف بوده و در کل منطقه داری حرکات نو زمین‌ساخت متوسط می‌باشد.