تاثیر مصرف عصاره کنگر فرنگی همراه با تمرین هوازی بر قند خون و مقاومت به انسولین و ارتباط آن با وضعیت شناختی سالمندان دچار اختلال شناختی خفیف

Abstract

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 12 هفته تمرین هوازی و مصرف عصاره کنگر فرنگی بر قند خون و مقاومت به انسولین و ارتباط آن با وضعیت شناختی سالمندان دچار اختلال شناختی خفیف (MCI) بود.روش‌ها: 40 نفر سالمندانی که از پرسشنامه MMSE نمره بین 21 تا 25 کسب کردند به صورت هدفمند در دسترس انتخاب، و به طور تصادفی در 4 گروه تمرین هوازی، کنگر فرنگی، تمرین هوازی + کنگر فرنگی، و پلاسبو (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. مداخلات به مدت 12 هفته انجام شد. تمرین هوازی شامل هشت دقیقه دویدن با شدت 75 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره در جلسه اول بود. هر دو جلسه یک دقیقه به زمان دویدن افزوده می‌شد تا بعد از 12 هفته، زمان دویدن به 26 دقیقه رسید. عصاره کنگر فرنگی به صورت کپسول با دوز 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز مصرف شد.یافته ها: قند خون و مقاومت به انسولین دو گروه تمرین و تمرین + کنگر فرنگی به طور معنادار کاهش یافتند (P<0.05). وضعیت شناختی در سه گروه مداخله در مقایسه با گروه پلاسبو به طور معنادار افزایش یافت که این افزایش در گروه تمرین + کنگر فرنگی بیشتر بود (P<0.05). با افزایش وضعیت شناختی نیز قند خون و مقاومت به انسولین کاهش یافتند (P<0.05).نتیجه گیری: احتمالا مصرف عصاره کنگر فرنگی همراه با تمرینات هوازی به مدت 12 هفته، می‌توانند سیر پیشرونده اختلال شناختی خفیف را کند و شاید متوقف سازند و از بروز بیماری دیابت ناشی از این اختلال پیشگیری نماید.