چالش های نهادی در بازآفرینی پایدار شهری

Abstract

سازمان های مردم نهاد می توانند به گسترش فضای عمومی در جامعه کمک کنند و به جزئی از پارادایم توسعه در جامعه تبدیل شوند؛ فضای اعتماد عمومی در جامعه را گسترش دهند و به کوچک شدن دولت (یا شهرداری) کمک نمایند. می توانند در کاهش چالش های زیست محیطی نقش مؤثری ایفا نمایند. سازمان های مردم نهاد قادرند به همسوسازی مردم و شهرداری یاری کنند و نیز اجرای برنامه ها متناسب با نیازهای شهروندان را موجب شوند؛ بنابراین با درنظرگرفتن اهمیت موضوع، این پژوهش با هدف به کارگیری گرو ههای مردم نهاد در ادارة امور شهر به عنوان رکن جدایی ناپذیر برنامه ریزی شهری، به بررسی چالش های نهادی در بازآفرینی پایدار شهری می پردازد. نتایج مطالعات حاکی از آن است که نقش تشکل های مردمی در تمامی حوزه های اجتماعی انکارناپذیر است؛ اما به طورکلی عدم به کارگیری گروه های مردم نهاد در عرصه های مختلف برنامه ریزی کشور ریشه تاریخی دارد که زمینه های آن را می توان در سه عامل حاکمیت، مردم و نظام بین الملل جستجو نمود. مهمترین چالش های عدم به کارگیری نهادهای مردمی را در عرصة برنامه ریزی شهری ضعیف بودن بخش خصوصی و مردمی از نگاه مسئولان، شکل گیری نگاه غیراجتماعی و منفی به سازمان های غیردولتی، سیاسی شدن شدید محیط سیاست گزاری و تصمیمگیری در امور شهر و مانند اینها دانست. برای دستیابی به بازآفرینی شهری به کمک نهادهای مردمی نخست باید نگاه مسئولین نسبت به این نهادها تغییر کند؛ سپس سازمان های غیردولتی به عنوان بازیگر جدید در عرصه توسعه و برنامه ریزی شهری به رسمیت شناخته شوند و به لحاظ قانونی جایگاهی عملیاتی و نه نظری، برای آن ها در عرصة برنامه ریزی و سیاستگزاری شهری تعریف شود.