عوامل تنش در روابط ایلخانان با اردوی زرّین

Abstract

<strong>پس از حمله مجدد مغولان به رهبری هولاکوخان به غرب و تأسیس حکومت ایلخانی، مناسبات خارجی ایران وارد مرحله</strong><strong>تازه‌ای شد و روابط مستقیم ایران با شرق و غرب توسعه چشمگیری یافت که تا آن</strong><strong>زمان بی‌سابقه بود. در این میان روابط ایلخانان با اردوی زرّین که دارای مرزهای مشترک وسیعی در شرق و غرب دریای خزر بودند، بیشتر بر پایه تقابل و دشمنی و نه دوستی و تعامل قرار داشت. روابط خصمانه دو حکومت که هر کدام شاخه‌ای از نوادگان چنگیزخان بودند، از زمان تأسیس حکومت ایلخانی تا پایان آن با فراز و نشیب‌هایی ادامه داشت. مقاله حاضر که به بررسی ریشه های این تقابل اختصاص دارد، نشان می دهد این تنش و درگیری‌ها معلول عوامل متعددی بود؛ از مهمترین آنها می‌توان به نامشخص بودن مرزها و توسعه‌طلبی دو طرف، اختلاف بر سر حاکمیت مناطقی نظیر قفقاز و آذربایجان، عوامل اقتصادی و بازرگانی، اختلافات مذهبی، تلاش دولت‌های رقیب مانند ممالیک مصر در دامن زدن به این اختلافات و بدرفتاری با اتباع کشور رقیب توسط دو طرف اشاره کرد.</strong>