اثر دو نوع ماسک تهویۀ هوا در طی فعالیت وامانده‌ساز در دورۀ پاندمی کرونا بر شاخص‌های فیزیولوژیک و الکتروکاردیوگرافی زنان سالم

Abstract

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیرات پوشیدن ماسک‌های جراحی و N95 بر پاسخ شاخص‌های فیزیولوژیک و الکتروکاردیوگرام متعاقب تمرین بیشینه در زنان سالم بود. در یک طرح نیم‌تجربی، 36 زن داوطلب سالم (میانگین سن و BMI به‌ترتیب 9/3±3/30 سال و 1/3±47/22 کیلوگرم بر متر مربع) به‌طور تصادفی به 3 گروه 12 نفره شامل تمرین بیشینه‌ای با ماسک N95 (Max-N95 mask)، تمرین بیشینه‌ای با ماسک جراحی (Max-Surgical mask) و گروه فعالیت بیشینه بدون ماسک (MaxNomask) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در گروه‌های مذکور، پروتکل بیشینه‌ای بروس اصلاح شده را به‌ترتیب با ماسک جراحی، ماسک N95 یا بدون ماسک اجرا کردند. شاخص‌های فیزیولوژیک، الکتروکاردیوگرافی و زمان واماندگی ارزیابی شدند. داده‌ها با تحلیل واریانس یکطرفه در سطح 05/0P ≤ بررسی شد. فعالیت وامانده‌ساز روی نوار گردان در گروه ماسک N95 موجب کاهش معنادار فاصلۀ QTc نسبت به گروه ماسک جراحی(001/0>P) و گروه کنترل بدون ماسک (027/0=P) شد. هرچند افزایش مقادیر بین‌گروهی ضربان قلب و QRS متعاقب فعالیت وامانده‌ساز معنادار نبود، اما بسیار به سطح معناداری نزدیک بود (مقدار P به‌ترتیب 073/0 و 075/0).نتایج نشان داد در افراد سالم، فعالیت بدنی بیشینه‌ای نظارت‌شده به‌ویژه با ماسک جراحی عملی و ایمن است و فقط با تغییرات جزئی در شاخص‌های ECG و فیزیولوژیک به‌ویژه کاهش جزئی در QTc همراه است. مطالعات آتی باید تأثیر فعالیت بدنی با شدت‌های مختلف در طی استفاده از ماسک‌ها را در افراد سالمند یا مبتلا به بیماری‌های التهابی مزمن ارزیابی کنند.