اثربخشی برنامه آموزشی روانی مدل زندگی مطلوب (GLM) بر بهبود روابط بین فردی و تکانشگری در زنان زندانی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزشی روانی الگوی زندگی مطلوب (GLM) بر بهبود روابط بین فردی و تکانشگری در زندان انجام گرفته است. روش در این پژوهش نیمه آزمایشی و طرح به‌کار رفته، طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شاملِ تمام زنان زندانی شهر ری بودند. نمونه مورد مطالعه در این تحقیق 30 نفـر بودنـد کـه از بـین زنان زندانی با تکانشگری بالا و روابط بین‏فردی پایین انتخـاب و به‏صورت تصادفی در دو گروه (آزمایش و کنترل) گمارده شدند. به‌منظور اندازه‌گیری تکانشگری از پرسش‏نامه تکانشگری بارت (پاتون، استانفورد و بارت، 1995) و پرسش‌نامه مهارت‌های ارتباطی بین‏فردی ماتسون (1983) استفاده شد. در نهایت نتایج حاصل با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمون خلاصه تحلیل کوواریانس نشان داد که برنامه آموزشی روانی الگوی زندگی مطلوب (GLM) باعث کاهش رفتارهای تکانشگری و بهبود روابط بین‏فردی در بین زنان زندانی شد.