| dc.contributor.author | شهرکی, منصوره | fa_IR |
| dc.contributor.author | صاحب زاده, محمدصادق | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1400-12-14T08:31:20Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2022-03-05T08:31:21Z | |
| dc.date.available | 1400-12-14T08:31:20Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2022-03-05T08:31:21Z | |
| dc.date.issued | 2020-04-20 | en_US |
| dc.date.issued | 1399-02-01 | fa_IR |
| dc.date.submitted | 2022-01-14 | en_US |
| dc.date.submitted | 1400-10-24 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | شهرکی, منصوره, صاحب زاده, محمدصادق. (1399). اثربخشی یک برنامهی تمرین راه رفتن با نشانه حسی بر مدت‌زمان فعالیت عضلانی اندام تحتانی در بیماران مبتلا به ام اس. مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد, 63(1)doi: 10.22038/mjms.2020.19528 | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1735-4013 | |
| dc.identifier.uri | https://dx.doi.org/10.22038/mjms.2020.19528 | |
| dc.identifier.uri | https://mjms.mums.ac.ir/article_19528.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/863275 | |
| dc.description.abstract | مقدمه: بیماری ام اس به دلیل از بین رفتن میلین سیستم عصبی مرکزی قادر است که توانایی راه رفتن و کیفیت زندگی افراد را تحت تأثیر قرار دهد؛ بنابراین، هدف از این مطالعه، بررسی اثربخشی یک برنامهی تمرین راه رفتن با نشانه حسی بر مدت‌زمان فعالیت عضلانی اندام تحتانی در بیماران مبتلا به ام اس بود.
روش کار: مطالعه حاضر نیمه تجربی و جامعه آماری شامل تمامی بیماران عضو انجمن ام اس زاهدان بودند که از میان آنها تعداد 28 بیمار داوطلب (9 مرد و 19 زن) با دامنه سنی 25 تا 45 سال انتخاب شدند. تمرینات گروه تجربی شامل؛ راه رفتن با نشانه موزن شنیداری و برای گروه کنترل شامل؛ راه رفتن ساده بود. تمرینات به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه انجام شدند. قبل و بعد از تمرینات، مدت‌زمان فعالیت عضلات؛ همسترینگ و دوقلو توسط دستگاه الکترومایوگرافی سطحی اندازهگیری شد. تحلیل دادهها با استفاده از مدل آنالیز کوواریانس و روش ناپارامتری بوت استرپ در مدل آنالیز کوواریانس انجام شد.
نتایج: یافته‌ها نشان داد؛ نشانه موزون حسی بر مدت‌زمان فعالیت عضلات همسترینگ و دوقلو در فاز استقرار تأثیر معنیداری داشته است (05/0>p). همچنین؛ علیرغم عدم وجود تفاوت معنیدار در مدت‌زمان فعالیت عضلات همسترینگ و دوقلو بین دو گروه تجربی و کنترل در فاز نوسان (05/0p>)، بهبودی در مدت‌زمان فعالیت عضله همسترینگ در فاز نوسان مشاهده گردید.
نتیجه‌گیری: میتوان بیان نمود که تمرین راه رفتن با نشانه موزون شنیداری را میتوان به‌عنوان یک روش درمان مکمل برای بهبود مدت‌زمان فعالیت عضلانی اندام تحناتی و درنتیجه عملکرد راه رفتن در بیماران مبتلا به ام اس پیشنهاد کرد. | fa_IR |
| dc.format.extent | 995 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی مشهد | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | medical journal of mashhad university of medical sciences | en_US |
| dc.relation.isversionof | https://dx.doi.org/10.22038/mjms.2020.19528 | |
| dc.subject | راه رفتن | fa_IR |
| dc.subject | نشانه حسی | fa_IR |
| dc.subject | ام اس | fa_IR |
| dc.subject | فعالیت عضلانی | fa_IR |
| dc.title | اثربخشی یک برنامهی تمرین راه رفتن با نشانه حسی بر مدت‌زمان فعالیت عضلانی اندام تحتانی در بیماران مبتلا به ام اس | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله پژوهشی | fa_IR |
| dc.contributor.department | دکتری تخصصی، استادیار، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه زابل، زابل، ایران (نویسنده مسئول) | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشجوی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، ایران | fa_IR |
| dc.citation.volume | 63 | |
| dc.citation.issue | 1 | |
