رهایش آهستهی پیریدوستیگمین بروماید از هیدروژل قابل تزریق و حساس به دمای کیتوسان در شرایط برون‌تنی
دریافت مدرک
FullText
اندازه فایل:
888.5کیلوبایتنوع فايل (MIME):
PDFنوع مدرک
Textمقاله کامل پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
داروی پیریدوستیگمین بروماید یک عامل جلوگیری کننده از فعّالیّت آنزیم استیل کولین استراز به صورت برگشتپذیر است که در پیشگیری از مسمومیّت با سمّ سومان (نوعی سلاح شیمیایی) کاربرد دارد. درین پژوهش، سعی شد با استفادهاز محلول حساس به دمای کیتوسان/گلیسرول فسفات، یک سامانهی آهستهی رهش با قابلیت تزریق برای این دارو تهیه شود. ابتدا حساسیت دمایی و خواص رئولوژیکی محلول 2% وزنی/حجمی کیتوسان در محلول 1/0 مولار اسیدکلریدریک و درصدهای مختلف نمک گلیسرول فسفات مورد مطالعه قرار گرفت. درنهایت، رهایش داروی پیریدوستیگمین بروماید ازین سامانهی حساس به دمای قابل تزریق بررسی شد. نتایج حاصل نشان داد که افزایش میزان نمک گلیسرول فسفات در محلول کیتوسان موجب افزایش آهستهیpH ، کاهش زمان ژل شدن محلول، کاهش مدول الاستیک و استحکام ژل میشود. اثر غلظت نمک گلیسرول فسفات بر رفتار برگشـتپذیری ژل نیز بررسی و مشخص شد که در غلظتهای بالا از گلیسرول فسفات، ژلهای حاصل غیر برگشتپذیر است. درمقابل، با کاهش غلظت نمک فسفاتی، خاصیّت برگشتپذیری مشاهده شد. مطالعههای رهایش دارو نشان داد که هیدروژل حاوی w/v 2% کیتوسان و w/v16% نمک گلیسرول فسفات میتواند رهایش آهستهی دارو را برای یک دورهی 4 روزه فراهم نماید. همچنین سازوکار غالب در فرایند رهایش دارو ازین هیدروژل، سازوکار نفوذ فیکی است.
کلید واژگان
کیتوسانحساس به دما
قابل تزریق
رهش آهسته
پیریدوستیگمین بروماید
انتقال هدفمند دارو / دارورسانی هوشمند
شماره نشریه
3تاریخ نشر
2014-09-231393-07-01
ناشر
انجمن مهندسی پزشکی ایرانIranian Society for Biomedical Engineering
سازمان پدید آورنده
استادیار گروه مهندسی زیست پزشکی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهراندانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی زیست پزشکی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی زیست پزشکی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
استاد گروه مهندسی زیست پزشکی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
شاپا
5869-20089685-8006
