تأثیر فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب استخر مزارع پرورش میگو بر میزان بازماندگی میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannaemi) در مجتمع پرورش میگو چوئبده آبادان

Abstract

این تحقیق به منظور بررسی ارتباط میان فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب با یکدیگر و تعیین پارامترهای مؤثر بر بازماندگی میگوی وانامی (<em>Litopenaeus vannaemi</em>) در 3 استخر از 3 مزرعه با تراکم 250000 قطعه و با زمان ذخیره سازی یکسان در مجتمع پرورش میگو چوئبده آبادان به مدت 109 روز، از خرداد تا شهریور ماه 1395 انجام گرفت. تیماربندی استخرها براساس نوع جیره تجاری به 3 تیمار، استخر T₁ با غذای t₁، استخر T₂ با غذای t₂ و استخر T₃ با غذای t₃، تقسیم شد. اندازه گیری فاکتورهای مورد آزمایش در هر تیمار با سه بار تکرار انجام شد که در نتایج مقادیر بصورت میانگین بیان شده است. نتایج بررسی ها نشان داد که بیشترین ارتباط معنی دار بین دو فاکتور شوری و دما، و همچنین شوری و pH برقرار بود. مقادیر نیترات و فسفات ثبت شده در طی دوره پرورش خارج از محدوده استاندارد بود. نتایج حاصل از آزمون همبستگی میان خصوصیات شیمیایی آب و میزان بازماندگی نشان داد که در هر سه مزرعه نیترات و آمونیاک بیشترین تأثیر را بر روی بازماندگی میگوها داشت که این رابطه به صورت عکس بیان شد. طبق نتایج بدست آمده میانگین وزن اولیه، وزن نهایی و افزایش وزن بدن، در T₃ بیش از T₁ و T₂ مشاهده شد و میزان بازماندگی در انتهای دوره در T₃ و T₂ بیش از T₁ ثبت گردید. به نظر می رسد سطح پروتئین موجود در جیره های غذایی نقش مهمی در میزان نیترات و آمونیاک و در نهایت بازماندگی ایفا می کند.