بررسی متغیرهای مؤثر بر پایداری ساختمان‌ها در برابر حریق

Abstract

ایمنی یک ساختمان در برابر پدیده آتش‌سوزی کلیشه‌ای است که فرد، فرد ما ضرورت وجود آن را می‌خوانیم، می‌بینیم و گاهی به‌صورت دردناکی عدم وجود آن را حس می‌کنیم. مهندسی یک ساختمان در برابر آتش‌سوزی، یکی از زیرساخت‌های معماری در پایداری ابنیه است که از سال 2015 در مقیاس شاخص " کلان‌شهرهای پایدار" مطرح و موردتوافق قرارگرفته است. تحقیق حاضر پایه خود را بر اساس روش معادلات ساختاری و تحلیل اطلاعات توسط نرم‌افزارهای Spss و Lisrel(Version 10 for Mac) قرار داده است. در این روش گردآوری اطلاعات به‌صورت پرسش‌نامه‌ای و برحسب طیف لیکرت از میان روسای ایستگاه‌های سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران و نخبگان دانشگاهی صورت پذیرفته است. یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد، کسب علم طراحی پایدار ساختمان درخطر آتش‌سوزی نیازمند داشتن دانشی جامع از شیوه طراحی تاب آور معماری یک ساختمان در برابر گسترش آتش‌سوزی، طراحی سامانه‌های اطفاء حریق خودکار و همچنین پوشش دهی مناسب سازه یک بنا در برابر حرارت ناشی از شعله‌وری ساختمان است. نتایج پژوهش حاضر مشخص نمود، حوزه‌بندی فضاها و کاربری‌های ساختمان در برابر گسترش خطر حریق دارای بالاترین ضریب تأثیر در میان متغیرهای مؤثر بر پایداری ساختمان در برابر خطر حریق است، همچنین در رتبه‌های بعدی تأثیرگذاری به ترتیب دو متغیر، سامانه‌های اطفاء خودکار حریق در مرحله‌های ابتدایی افروزش و همچنین پوشش دهی مطلوب سازه ساختمان در برابر حرارت منعکس از حریق قرار دارند.