بررسی فعالیت ضد‌ باکتریایی ساپونین استخراج‌شده از خیار دریایی گونه (Stichopus hermanni) جمع آوری شده از خلیج فارس

Abstract

خیارهای دریایی تولید کننده انواع مختلفی از ترکیبات طبیعی زیست فعال به ویژه متابولیتهای ثانویه از جمله ساپونین می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی فعالیت ضد باکتریایی ساپونین استخراج شده از خیار دریایی گونه (<em>Stichopus hermanni</em>)جمع آوری شده از خلیج فارس در برابر برخی باکتریهای گرم مثبت و منفی بود. ابتدا عصاره­گیری با اتانول70% انجام شد و به منظور جداسازی ساپونین، عصاره اتانولی تغلیظ شده بر روی ستون کروماتوگرافی با سیستم های حلالی مختلف شستشو داده شد. ساپونین با کروماتوگرافی لایه نازک (TLC و HPTLC) شناسایی شد و با استفاده از روش رقت لوله ای حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) ساپونین تعیین گردید. دو دسته ساپونین استروئیدی و گلیکوزیدی در فرکشن­های استخراج­شده با کروماتوگرافی لایه­نازک بترتیب با R_f برابر با 9/0 و 05/0 شناسایی شد. تشخیص نمونه­ای از ترکیب ساپونین استخراج­شده توسط دستگاه کروماتوگرافی لایه­نازک با کارایی بالا نیز بیانگر تایید حضور ساپونین در خیار­ دریایی با توجه به R_f بدست آمده بود. از نظر میزان MIC، باکتری گرم منفی <em>Pseudomonas aeroginosa</em> دارای بیشترین مقاومت نسبت به ساپونین استروئیدی و ساپونین گلیکوزیدی-استروئیدی بترتیب با MICبرابر با 500 و 400 میکروگرم بر میلی لیتر بود. ساپونین های استروئیدی و گلیکوزیدی-استروئیدی بر باکتری گرم منفی <em>Pseudomonas aeroginosa</em> هیچ فعالیت باکتریوسیدی نشان ندادند و در بین باکتریهای گرم مثبت نیز بیشترین اثر کشندگی میزان مربوط به ساپونین گلیکوزیدی-استروئیدی در <em>Staphylococcus aureus</em> با MBC برابر با 500 میکروگرم بر میلی لیتر بود. بالاتر بودن MIC در باکتری های گرم منفی مورد آزمایش، تاییدکننده خاصیت ضد باکتریایی کمتر ساپونین استروئیدی و گلیکوزیدی استخراج شده خیار دریایی <em>Stichopus hermanni</em> در این باکتری ها نسبت به انواع گرم مثبت می باشد.