ویژگی های حسابرس و احتمال ورشکستگی

Abstract

هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه بین ویژگی‌های حسابرس و احتمال ورشکستگی است. در این پژوهش از متغیرهایی نظیر حق‌الزحمه حسابرس، اندازه موسسه حسابرسی، دوره تصدی موسسه حسابرسی و تخصص حسابرس در صنعت، به عنوان ویژگی‌های حسابرس و برای محاسبه احتمال ورشکستگی از شاخص‌ ورشکستگی آلتمن(2000) و شاخص بومی شده کردستانی و همکاران(1393)، (که متناسب با محیط اقتصادی و مالی ایران طراحی شده) استفاده شده است. برای این منظور، داده‌های 98 شرکت در بازه زمانی 1384-1396 با استفاده از رگرسیون لجستیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش حاکی از عدم وجود رابطه معنادار بین ویژگی‌های حسابرس مورد بررسی با احتمال ورشکستگی بدست آمده از طریق مدل آلتمن(2000) می‌باشد. از طرفی نتایج پژوهش نشان می‌دهد که ویژگی‌های حسابرس رابطه معناداری با شاخص ورشکستگی بومی شده دارند. مطابق با این نتایج، شرکت‌هایی که حق‌الزحمه حسابرسی بالاتری داشته و توسط موسسات بزرگ حسابرسی شده‌اند، از احتمال بیشتری برای ورشکستگی برخوردارند. هم‌چنین، شرکت‌هایی که توسط موسسات با دوره تصدی بالا و متخصص در صنعت حسابرسی شده‌اند، از احتمال کمتری برای ورشکستگی برخوردارند.