همزیستی اخلاقی همسایگان؛ یک راهکار اسلامی برای کاهش بی‌تفاوتی اجتماعی

Abstract

بی‌تفاوتی اجتماعی، یکی از عناصر نامطلوب فرهنگ جامعۀ مُدرن است که از منظر جامعه‌شناختی، یکی از مهم‌ترین ناهنجاری‌ها و از جمله موانع بزرگ در برابر توسعۀ ارتباطات انسانی قلمداد شده است و امروزه دامنۀ آن به تعاملات همسایگان در محله‌ها و مجتمع‌های آپارتمانی نیز رسیده است. کاهش بی‌تفاوتی و یا دست‌کم، پیشگیری از گسترش دامنۀ آن، افزون بر وضع قوانین حقوقیِ کارآمد، نیازمند به راهبردها و راهکارهای اخلاقی است. از این‌رو هدف نوشتۀ پیش رو، ارائۀ پیشنهادی کاربردی براساس رهیافت اسلامی جهت کاهش بی‌تفاوتی اجتماعی در جامعه است. پژوهش حاضر، با روش إسنادی و رویکرد توصیفی−تحلیلی ضمن بیان دیدگاه آموزه‌های اسلامی دربارۀ بی‌تفاوتی، به تبیین ضرورت همزیستی اخلاقی همسایگان در روابط روزمره و بررسی ظرفیت‌های آن در پیشگیری و رفع عارضۀ بی‌تفاوتی اجتماعی می‌پردازد و بر این نتیجه تأکید دارد که؛ حضور اخلاق اسلامی در روابط همسایگان با یکدیگر می‌تواند متغیرهای مؤثر بر بی‌تفاوتی اجتماعی از قبیل: گسترش کُنِش‌های مبتنی بر فردگرایی افراطی و خودخواهانه، محاسبۀ افراطی هزینه−پاداش، فقدان درونی‌سازی مسئولیت‌پذیری را کاهش داده و به تدریج آنها را از میان بردارد.