تأثیر جنگ نرم بر مؤلفه‌های امنیتی و انتظامی جمهوری اسلامی ایران

Abstract

امروزه جنگ نرم مؤثرترین، کارآمدترین و کم‌هزینه‌ترین نوع تهدید علیه ارزش‌ها و امنیت ملی یک کشور است. مؤثرتر است؛ چون می‌توان با کم‌ترین هزینه، با حذف لشگرکشی و از بین بردن مقاومت‌های فیزیکی به هدف‌ها رسید و خطرناک‌تر است؛ زیرا با باورها، ارزش‌ها و عواطف یک ملت ارتباط دارد. محور اصلی جنگ نرم را می‌توان تلاش برای «مشروعیت ساختاری» دانست. همان‌گونه که کشورها از راه قدرت نرم به مشروعیت‌یابی نائل می‌گردند، در فرایند جنگ نرم تلاش می‌شود تا به جای اقدامات سازمان یافته ساختاری برای «براندازی مستقیم» از الگوهایی بهره گرفته شود که علت اصلی اعتراض‌های اجتماعی و مشروعیت‌زدایی، به ناکارآمدی ساختار سیاسی نسبت داده شود. این الگو با استفاده از ابزارهای اجتماعی و هم‌چنین تصویرسازی انجام می‌گیرد. هدف جنگ نرم را باید تغییر در ادراک گروه‌های اجتماعی در راستای دگرگونی سیاسی و ساختاری دانست. به این ترتیب هدف جنگ نرم مانند جنگ‌های کلاسیک غلبه بر دولت‌ها، گروه‌های اجتماعی و هویت‌های متفاوت رقیب محسوب می‌شود، اما ابزار و الگوی بهره‌گیری از آن برای تأثیرگذاری بر محیط متفاوت می‌باشد. به‌عبارتی، تفکر راهبردی جدید بیش از آن‌که ماهیت کنش مستقیم داشته باشد، با فرایندهای غیر مستقیم، به ویژه در روند «تصویرسازی» ایفای نقش می‌کند. با این اوصاف از آن‌جایی که ناجا در برقراری نظم و امنیت با مؤلفه‌های گوناگون مواجه است می‌طلبد تأثیر جنگ نرم مورد بررسی قرار گیرد. به‌همین منظور در پژوهش حاضر به بررسی تأثیر جنگ نرم برمؤلفه‌های امنیتی، انتظامی می‌پردازیم.