مقایسۀ اثر چهار برنامۀ تمرینی به مدت هشت هفته بر بیان برخی آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی بافت قلب موش‌های صحرایی

Abstract

با توجه به اهمیت پیشگیری از عوامل بروز بیماری‌های قلبی و نیز اطلاعات متناقض در خصوص تأثیر تمرین‌های ورزشی بر بیان ژن‌های گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و کاتالاز (CAT)، هدف مطالعة حاضر مقایسة اثر 4 هفته برنامة تمرینی به مدت 8 هفته بر بیان GPX و CAT در بافت قلب موش‌های صحرایی بود. بدین‌منظور 40 سر موش صحرایی نر ویستار 8 هفته‌ای به‌طور تصادفی به 5 گروه شامل گروه‌های کنترل، تمرین هوازی با شدت متوسط، تمرین هوازی شدید (HIT)، تمرین هوازی تناوبی شدید (HIIT) و تمرین شنا با شدت متوسط (MIST) تقسیم شدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یکطرفه و توکی استفاده شد. نتایج نشان داد، افزایش معناداری در بیان ژن‌های GPX وCAT متعاقب هر چهار پروتکل ورزشی در مقایسه با گروه کنترل (001/0P=) و همچنین افزایش معناداری در بیان GPX میان گروه‌های HIIT و HIT نسبت به گروه‌های MIT و MIST (001/0P=) مشاهده شد. همچنین افزایش معناداری در بیان CAT، میان گروه MIST نسبت به گروه‌های MIT و HIIT (به‌ترتیب 001/0P= و 030/0P=) و بین گروه HIT نسبت به گروه‌های MIT و HIIT مشاهده شد (به‌ترتیب 001/0P= و 041/0P=). ضمن اینکه بین گروه‌های MIT و HIIT نیز اختلاف معناداری وجود داشت (001/0P=). هر چهار شیوة تمرینی با بهبود سیستم آنتی‌اکسیدانی، تغییرات مطلوبی در بافت قلب رت‌های ویستار ایجاد کرد. به‌نظر می‌رسد تمرینات HIT، HIIT و MIST با ایجاد سازگاری مفید در سیستم آنتی‌اکسیدانی، بدن را در مقابل فشار اکسایشی مقاوم‌تر ساخته و تأثیر مطلوب‌تری بر بافت قلبی داشته باشد.