بررسی تغییرات محتوای پروتئینCas3، فیبرونکتین و Col4a1 در پی دو شیوۀ تمرین هوازی و اینتروال همراه با مصرف مکمل آستاگزانتین در بافت قلب رت‌های دیابتی نوع2

Abstract

دیابت به‌عنوان نوعی اختلال متابولیک مزمن با شیوع گسترده، اهمیت تحقیقات مداوم و نیاز به روش‌های نوین را برای پیشگیری و درمان این بیماری همه‌گیر برجسته می‌کند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تغییرات فیبروزی و آپوپتوزی بافت قلبی در رت‌های دیابتی در پی اجرای دو شیوۀ تمرینی هوازی و اینتروال با مصرف مکمل آستاگزانتین بود. 35 سر موش صحرایی نر پس از القای دیابت به‌طور تصادفی در 7گروه شامل دیابتی کنترل، دیابتی شم، دیابت+ هوازی+ مکمل، دیابت + اینترول+ مکمل، دیابت+اینتروال، دیابت+ هوازی، دیابت+ مکمل قرار گرفتند.تمرینات اینتروال به مدت 8 هفته با 5 جلسه در هفته با شدت 80 درصد Vo2max و تمرینات هوازی با شدت 65 تا 75 درصد Vo2max روی نوار گردان اجرا شد. محتوای پروتئین Cas3، COL4a1 و فیبرونکتین با تکنیک وسترن بلات اندازه‌گیری شد. محتوای پروتئینCOL4a1 در هر دو گروه تمرینی و ترکیبی و گروه مکمل کاهش معناداری نسبت به گروه کنترل نشان داد. محتوای پروتئین Cas3 و فیبرونکتین گروه‌های ترکیبی و هوازی نیز نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشت، اما در مقایسۀ محتوای این پروتئین‌ها بین گروه‌های مکمل و اینتروال نسبت به گروه کنترل اختلاف معناداری وجود نداشت. به‌نظر می‌رسد تأثیرات هم‌افزای تمرینات ورزشی با شدت‌های مختلف همراه با مکمل‌سازی آستاگزانتین از روند صعودی آپوپتوز و فیبروز در بافت قلبی رت‌های دیابتی و عوارض متعاقب آن همچون کاردیومیوپاتی دیابتی پیشگیری می‌کند.