اثر روش شستشو بر ویژگی‌های خمیرسازی باگاس در فرآیند دی اکسید گوگرد- اتانول- آب (SEW)

Abstract

فرآیند خمیرسازی دی اکسید گوگرد- اتانول- آب (SEW) می‌تواند به عنوان یک فرآیند هیبریدی بین فرآیند خمیرسازی سولفیت اسیدی و حلال آلی در نظر گرفته شود. این فرآیند به‌منظور جداسازی ترکیبات اصلی مواد لیگنوسلولزی (سلولز، همی‌سلولز‌ها و لیگنین) اخیرا مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی اثر روش شستشو بر ویژگی‌های خمیرسازی باگاس در فرآیند جزء به جزءسازی اسیدی دی اکسید گوگرد- اتانول- آب (SEW) انجام شد. متغیرهای مورد مطالعه در این تحقیق شامل دو روش شستشوی خمیر (آب- اتانول 40 درصد و آب)، زمان خمیرسازی (30 تا 100 دقیقه) و دمای پخت (120 و 135 درجه سانتی‌گراد) بودند. خمیرها با استفاده از اتانول 40 درصد با دمای 60 درجه سانتی‌گراد (L:W برابر 2:1) و سپس توسط آب در دمای اتاق شستشو داده شد. نتایج نشان داد بازده نهایی خمیر به دلیل انحلال بیش‌تر لیگنین در آب- اتانول 40 درصد نسبت به سیستم متداول (شستشو با آب) کاهش یافته است که این کاهش بازده از نظر آماری در سطح 1 درصد معنی‌دار می‌باشد. نتایج حاصل از خمیرسازی در دمای 120 و 135 درجه سانتی‌گراد در زمان‌های مختلف مشخص می‌شود که با افزایش زمان خمیرسازی از مقدار عدد کاپای خمیر SEW کاسته می‌شود.