بهبود عملکرد چسب پلی وینیل استات در اتصالات انگشتی چوب با استفاده از هاردنر ایزوسیانات

Abstract

هدف از انجام این تحقیق دسترسی به ترکیبی از چسب چوب با مقاومت مکانیکی بالاتر و در عین حال هزینه مناسب برای استفاده در اتصالات انگشتی چوب است. در این مطالعه اثر زمان مونتاژ و مقدار هاردنر ایزوسیانات در ترکیب با چسب چوب بر مقاومت خمشی اتصالات انگشتی ساخته شده از سه گونه چوبی راش، صنوبر و نراد مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور نمونه-های چوبی با عرض 25، ضخامت 35 و طول 350 میلی‌متر از هر سه گونه آماده شدند. نمونه‌ها برای ایجاد الگوی اتصال انگشتی از طول به دو نیم برش داده شدند و اتصال انگشتی توسط ابزار مخصوص بر روی دو مقطع عرضی جدید ایجاد گردید. سپس اتصالات با استفاده از سه نوع چسب چوب خالص، حاوی 10 درصد هاردنر و 20 درصد هاردنر چسبانده شدند. زمان مونتاژ بعنوان متغیر دوم آزمایش در دو سطح 2 و 4 دقیقه انتخاب گردید. زمان مونتاژ بسته و زمان پرس از عوامل ثابت بودند که به ترتیب 2 دقیقه و 30 دقیقه تنظیم گردید. اتصالات در یک قالب چوبی مخصوص و با استفاده از پیچ دستی تحت فشار قرار گرفتند. پس از متعادل‌سازی رطوبت، آزمون خمش سه نقطه ای طبق استاندارد ISO 10983 بر روی آنها انجام گردید. نتایج نشان داد که استفاده از هاردنر تا سطح 20 درصد، مقاومت خمشی اتصال را به‌طور معنی‌دار افزایش می‌دهد. افزایش زمان مونتاژ نتوانست موجب بهبود مقاومت اتصال شود و در مواردی باعث افت مقاومت نیز شد.اتصالات ساخته شده با گونه صنوبر نسبت به دو گونه راش و نراد از مقاومت کمتری برخوردار بود هرچند این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود. در نهایت بهترین شرایط برای ساخت این اتصال، بکارگیری 2 دقیقه زمان مونتاژ باز و استفاده از 10 درصد هاردنر ایزوسیانات تعیین گردید.