ارایه شبکه دانش مبتنی بر ‌هستی‌شناسی برای ارزیابی اثرات محیط‌زیستی در ایران

Abstract

ارزیابی اثرات محیط‌زیستی ابزاری حمایتگر و مهم برای توسعه پایدار است. ابزاری که به راحتی رابطه بین اقتصاد، اجتماع، بهداشت و محیط‌زیست را برقرار می‌سازد و در پیشبرد اهداف توسعه پایدار نقش مهمی را ایفا می‌کند. یکی از عواملی که می‌تواند در انجام صحیح و کامل ارزیابی اثرات محیط‌زیستی موثر باشد، آموزش صحیح آن است. در ارزیابی اثرات، مفهوم آموزش ترکیبی از انتقال اطلاعات، دانش و اکثر اوقات مهارت‌های بر مبنای هدف، الزامات قانونی، روندها، رویکردها و ابزار وابسته به فرایند است. از زمانی که ارزیابی اثرات محیط‌زیست جایگاه قانونی خود را در سیاستگذاری کشورها یافت، آموزش آن نیز برای توسعه مهارت‌های نرم‌افزاری و رسمی کاربران آن الزامی شد. در ایران آموزش ارزیابی اثرات محیط‌زیستی سابقه‌ای سی و چند ساله دارد. امروز شاید نیاز برای آموزش ارزیابی اثرات محیط‌زیستی از طریق فناوری‌های نوین بیشتر باشد. آموزش‌هایی در قالب شبکه‌های دانش که با استفاده از جایگاه دانش و فناوری در کنار هم، بتواند نیازهای کاربران را به خوبی و به روز پاسخ دهد. در این مقاله شبکه دانش ارزیابی اثرات محیط‌زیستی در ایران با استفاده از مدل ‌هستی‌شناسی ارایه می‌شود. ‌هستی‌شناسی فوقانی به طبقه‌بندی نظام‌مند مفاهیم و ارتباط‌ها در فرایند تهیه و اجرای ارزیابی اثرات محیط‌زیستی می‌پردازد و ‌هستی‌شناسی تحتانی با توسعه سناریوهای آموزشی مناسب، موضوع‌های چندرسانه‌ای را معرفی می‌کند. این ‌هستی‌شناسی قابل تبدیل به زبان کامپیوتر است و در قالب وب معنایی امکان دسترسی به انواع مفاهیم را در حوزه ارزیابی اثرات محیط‌زیستی به کاربران می‌دهد. ‌هستی‌شناسی ارزیابی اثرات محیط‌زیستی، راه چاره‌ای برای رفع نیازها و کمبودهای موجود در نظام آموزشی ارزیابی اثرات توسعه و ایجاد هماهنگی بین آموزش‌هاست و با توجه به توسعه آموزش‌های مجازی در کشور از جنبه‌های مختلف و امکان به روزرسانی و تکمیل با انواع رسانه‌ها بسیار کاربرد خواهد داشت. همچنین امکان اصلاح، پالایش و توسعه را دارد و می‌تواند با سایر ‌هستی‌شناسی‌ها در زمینه مشترک ادغام شود.