تأثیر حاد تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر بیان ژن‌های FNDC5 و PGC-1α در رت‌های نر دیابتی

Abstract

بیان PGC-1α ناشی از فعالیت ورزشی به افزایش بیان FNDC5 در عضله منجر می‌شود، این پروتئین غشایی هورمون تازه شناسایی‌شدۀ ایرزین را ترشح می‌کند که سبب افزایش انرژی مصرفی، بهبود حساسیت انسولینی و تحمل گلوکز می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر حاد تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر بیان ژن‌های FNDC5 و PGC-1α رت‌های نر دیابتی است. در این مطالعه 18 سر رت نر دیابتی (12 هفته سن و با وزن 240-220 گرم) به سه گروه تقسیم شدند: تمرین تناوبی با شدت بالا بلافاصله (HIIT0)(6سر)، تمرین تناوبی با شدت بالا 2 ساعت بعد (HIIT2) (6سر) و کنترل (C) (5سر). هر دو گروه HIIT با سرعت vo2max90-95% در 12 تناوب 1 دقیقه‌ای با فواصل استراحتی 1 دقیقه‌ای به فعالیت روی نوار گردان پرداختند. برای بررسی بیان نسبی mRNA ژن‌های FNDC5 و PGC-1α بافت عضلانی از روش Real time PCR استفاده شد. از آزمون ANOVA و تست تعقیبی توکی برای تحلیل داده‌ها استفاده و سطح معنا‌داری 05/0 درنظر گرفته شد. تحلیل داده‌ها نشان داد که بین گروه‌های تحقیق در بیان ژن‌های FNDC5 و PGC-1α تفاوت معنا‌داری وجود دارد (01/0P≤). نتایج آزمون توکی نشان داد، بیان ژن‌های FNDC5 و PGC-1α در هر دو گروه تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT0-HIIT2) نسبت به گروه کنترل افزایش معنا‌داری داشتند (01/0P≤). بنابراین، نتایج این تحقیق نشان داد که یک جلسه تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIIT) با القای PGC-1α به تحریک بیان ژن FNDC5 در رت‌های دیابتی منجر می‌شود.