بررسی عددی تاثیر وجود لایه آسفالت مخلوط گرم بر رفتار ناحیه انتقال پل‌های دهانه کوتاه خطوط ریلی بالاستی

Abstract

چنانچه در طول مسیر خطوط ریلی، سختی قائم خط بطور ناگهانی تغییر کند، این تغییر سختی ناگهانی منجر به افزایش نیروهای دینامیکی وارد به خط می‌گردد. به علت افزایش نیروهای دینامیکی در این نواحی، نشست های نامتقارن خط، خرابی های ریل و اجزای روسازی و ناوگان افزایش خواهد یافت. تاکنون روش‌های مختلفی به عنوان ناحیه انتقال جهت ایجاد تغییر تدریجی در سختی خط ارائه و اجرا گردیده است. استفاده از لایه آسفالت مخلوط گرم (HMA) به عنوان روشی جدید جهت انتقال سختی تدریجی در نواحی انتقال خطوط ریلی شناخته می‌شود. بنایراین در تحقیق حاضر تاثیر لایه آسفالت مخلوط گرم بر رفتار خط ریلی در ناحیه انتقال پل‌های دهانه کوتاه بررسی گردید. برای این منظور یک مدل اجزاء محدود از خط ریلی بالاستی در محل پل‌ های دهانه کوتاه بتنی با در نظر گرفتن اجزای روسازی و زیرسازی بالاستی ساخته شد و تاثیر پارامتر‌های هندسی لایه آسفالتی (شامل ضخامت و طول لایه آسفالت مخلوط گرم) از منظر معیارهای مختلف (تغییر مکان ریل، تغییر مکان قائم وسط لایه بالاست و مقدار تنش نرمال در لایه بستر) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بدست آمده از این ارزیابی‌ها نشان می‌دهد که لایه آسفالت مخلوط گرم با ضخامت 70 سانتی متر و طول 7 متر بر رفتار خط ریلی در محل ناحیه انتقال پل‌های بتنی با دهانه کوتاه تاثیر مناسبی دارد به طوری که وجود این لایه موجب گردیده تا تغییر مکان قائم ریل، تغییر مکان قائم لایه بالاست و مقدار تنش در لایه بستر به ترتیب حدود %19، 22% و 36 % کاهش یابد.