ارزیابی قابلیت ‏اطمینان لرزه‏ای قاب‏های خمشی فولادی بهسازی شده با مهاربندهای همگرا با مدل‏های احتمالاتی

Abstract

احتمال خرابی سازه‏ای که با استفاده از روش‏های معین طرح شده است می‏تواند بیشتر از احتمال خرابی سازه‏ای ‏باشد که در شرایط مشابه و به کمک روش‏ها و مدل‏های احتمالاتی با احتساب عدم‏قطعیت‏ها طراحی گردیده است. هدف اصلی این تحقیق، بررسی قابلیت‏اطمینان لرزه‏ای قاب‏های خمشی فولادی تقویت شده با مهاربند با استفاده از مدل‏های احتمالاتی می‏باشد. براین‏اساس، سازه‏های 3 و 9 طبقه قاب خمشی فولادی بر اساس معیارهای مقاومتی آیین‏نامه ایران طراحی شده و سپس بر اساس کنترل معیارهای جابه‏جایی، با مهاربند ضربدری، بهسازی گردید. با استفاده از مدل‏های احتمالاتی بزرگا، محل وقوع زلزله، شدت جنبش زمین در محل سازه و مدل احتمالاتی پاسخ سازه (بر اساس حداکثر جابه‏جایی بام) و به کمک روش‏های احتمالاتی، احتمال خرابی سازه‏ها برآورد گردید. قاب‏های مورد مطالعه تحت منبع لرزه‏ای زیرپوسته‏ای(Subcrustal) با استفاده از روش احتمالاتی نمونه‏گیری (Sampling) در نرم‏افزار "آنالیز ریسک") (Rt تحلیل شدند. با مقایسه منحنی‏های احتمال فراگذشت پاسخ سازه‏ای (یا نقاط انتخاب شده روی آن) برای سازه‏های مورد مطالعه (قبل و بعد از بهسازی)، علاوه بر کاهش پاسخ لرزه‏ای سازه‏های بهسازی‏شده، قابلیت‏اطمینان آنها نیز ارتقا یافت. همچنین با انجام آنالیز حساسیت توسط روش احتمالاتی FORM، مهمترین متغیرهای تاثیرگذار بر کاهش احتمال خرابی سازه‏ها مشخص گردید. نتایج نشان داد، در سازه‏های مورد مطالعه اصلی و بهسازی‏شده تحت منبع لرزه‏ای زیرپوسته‏ای، متغیرهای تصادفی در مدل احتمالاتی بزرگا، خطای مدل شدت جنبش زمین و خطای مدل بزرگا، تاثیرگذارترین متغیرها در کاهش احتمال خرابی سازه‏ها بودند