بکارگیری روش اجزای محدود تطابقی در مسائل گسترش ترک با تخمین خطای ضریب شدت تنش

Abstract

<em>امروزه</em><em>استفاده</em><em>از</em><em>روش‌های</em><em>عددی</em><em>به</em><em>ویژه</em><em>روش</em><em>اجزای</em><em>محدود،</em><em>در</em><em>حل</em><em>مسائل</em><em>متفاوت</em><em>کاربرد</em><em>فراوانی</em><em>دارد</em><em>.</em><em>از</em><em>آنجا</em><em>که</em><em>این روشها</em><em>تقریبی</em><em>هستند،</em><em>داشتن</em><em>درکی</em><em>واقعی</em><em>از</em><em>میزان</em><em>و</em><em>نحوه توزیع</em><em>خطاها</em><em>اهمیت</em><em>بسیار</em><em>زیادی</em><em>دارد</em><em>.</em><em>بررسی‌ها نشان می‌دهد که شبکه مورد استفاده در روش اجزای محدود نقش بسیار اساسی در میزان خطای روش خواهد داشت. بنابراین روش‌های مختلفی برای یافتن شبکه بهینه و کاستن خطای روش پیشنهاد شده است. این روشها عمدتاً هدف را بر کاستن خطا در میدان تنش به دست آمده قرار داده‌اند. هر چند کاهش خطای میدان تنش یکی از اهداف روش اجزای محدود تطابقی می‌باشد، ولی تضمینی برای رسیدن به اهداف در مسائل خاص مورد نظر نمی‌باشد. از جمله این مسائل می‌توان به مسائل تحلیل ترک اشاره نمود که در تحلیل الاستیک آن پارامتر ضریب شدت تنش نقشی کلیدی در تعیین مسیر ترک و طراحی مربوطه خواهد داشت. در این تحقیق هدف این است که معیار آنالیز تطابقی بر روی پارامتر ضریب شدت تنش قرار گیرد تا به جای اصلاح پارامترهای جانبی نظیر کرنش به اصلاح پارامتر هدف یعنی ضریب شدت تنش بپردازیم.</em>