تعیین سطح سرمی روی در سگ های شهری و روستایی شهرستان اهواز، جنوب غرب ایران

Abstract

روی، همواره به عنوان یکی از مهم­ترین مواد مغذی در تعیین وضعیت پوششی بدن در سگ­ها به شمار می­رود. کمبود روی بیش­تر به صورت درماتوز پاسخ­دهنده به روی، رخ می­دهد، اما مسمومیت با روی بندرت رخ می­دهد. مطالعه­ی حاضر، جهت تعیین سطح سرمی روی، در سگ­های شهری و روستایی منطقه­ی اهواز و به روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی انجام گردید. نمونه­های سرمی از 250 قلاده سگ شهری و روستایی (سالم از نظر بالینی)، در سنین مختلف و به صورت تصادفی جمع­آوری گردید. تقسیم­بندی بر اساس سن، جنس، نژاد و منطقه انجام گردید. سگ­ها بر اساس سن، به 3 گروه (کم­تر از 1 سال، 1 تا 3 سال و بالای 3 سال) تقسیم شدند. میانگین و انحراف معیار غلظت روی، در جمعیت کل سگ­های مورد بررسی، 04/0±21/1 میلی­گرم/ لیتر به دست آمد. انتشار فراوانی روی، نشان داد که میانگین و انحراف معیار سرمی روی، در سگ­های شهری و روستایی، به ترتیب 06/0±36/1 و 05/0±05/1 میلی­گرم/ لیتر بودند. میانگین سطح سرمی روی، در تمام نمونه­ها در محدوده طبیعی قرار داشت (42/1-87/0: CI‏ 95 درصد‎‏، 04/0±21/1). غلظت روی سرم، به طور معنی­داری در سگ­های شهری بیش­تر از روستایی بود. غلظت روی، تفاوت معنی­داری را برای سنین مختلف (09/0±16/1 زیر 1 سال، 06/0±15/1 بین 3-1 سال و 07/0±27/1 بالای 3 سال)، جنس (10/0±41/1 در نرها و 08/0±33/1 ماده­ها در سگ­های شهری و 07/0±06/1 در نرها و 08/0±03/1 ماده­ها در سگ­های روستایی) و نژاد (بیش­ترین میزان در نژاد باکسر= 60/0±42/1 و کم­ترین میزان در نژاد بولداگ= 18/0±87/0) نشان نداد. مطالعه­ی حاضر نشان داد که غلظت روی سرم، به طور معنی­داری در سگ­های شهری بیش­تر از روستایی بود که احتمالاً به جیره­ی غذایی بهتر آن­ها بر می­گردد.