ارزیابی رادیوگرافی اثر کلرپرومازین و سیزاپراید بر زمان عبور ماده حاجب از دستگاه گوارش گربه

Abstract

رادیوگرافی با ماده­ی حاجب، یک روش تصویربرداری تشخیصی است که تصاویر با وضوح ‌بالا را از دستگاه گوارش ارائه می­کند و نقش برجسته‌ای را در نشان دادن زمان عبور مواد از دستگاه گوارش در حیوانات کوچک و انسان ایفا می­نماید. هدف از انجام تحقیق حاضر، ارزیابی رادیوگرافی اثر داروهای کلرپرومازین و سیزاپراید بر زمان عبور ماده­ی حاجب از دستگاه گوارش گربه بود. تحقیق بر روی 18 قلاده گربه­ی بومی بالغ و سالم از نظر بالینی، انجام گرفت. بدین منظور، گربه‌ها به 3 گروه تقسیم شدند. گروه شاهد، که قبل از تجویز ماده­ی حاجب، تنها کتامین (20 میلی­گرم/کیلوگرم) دریافت کرده بودند. گروه کلرپرومازین، که داروی کلروپرومازین (5/0 میلی­گرم/ کیلوگرم و به شکل داخل عضلانی) و کتامین دریافت کرده بودند و گروه سیزاپراید، که داروی سیزاپراید (5/2 میلی­گرم/ گربه بر حسب وزن بدن و به شکل خوراکی) و کتامین را قبل از تجویز ماده­ی حاجب دریافت کردند. در هر گروه، 6 قلاده گربه وجود داشت که 3 قلاده از آن­ها نر و 3 قلاده دیگر ماده بودند. رادیوگراف­های متعدد در زمان‌های صفر، 20، 40 و 60 دقیقه، بعد از تجویز ماده­ی حاجب تهیه و هر یک ساعت تا رسیدن ماده­ی حاجب به قولون دنبال شد. بررسی زمان شروع تخلیه­ی ماده­ی حاجب از معده، نشان داد که گروه شاهد با گروه کلرپرومازین تفاوتی نداشت، ولی گروه سیزاپراید با گروه­های شاهد و کلرپرومازین، اختلاف معنی­داری داشتند. میانگین زمان تخلیه­ی کامل ماده­ی حاجب از معده برای گروه شاهد، 70 دقیقه، گروه کلرپرومازین 3/43 و گروه سیزاپراید 30 دقیقه بود و اختلاف معنی­دار، بین گروه شاهد با دو گروه دیگر مشاهده گردید و بین گروه­های دریافت کننده سیزاپراید و کلرپرومازین اختلاف معنی­داری وجود نداشت. جنسیت، تأثیری بر زمان تخلیه­ی ماده­ی حاجب از دستگاه گوارش نداشت. نتایج نشان داد که گروه­های مختلف درمانی، در زمان شروع تخلیه­ی معده از ماده­ی حاجب، تفاوت معنی­دار دارند، اما بر دفع کلی ماده­ی حاجب از دستگاه گوارش تفاوت معنی­داری دیده نشد.