مقایسه ی اثر ضدمیکروبی جنیستئین و دایدزئین روی تعدادی از باکتری‌های بیماری‌زای غذایی

Abstract

جنیستئین و دایدزئین از جمله ایزوفلاون‌های مهم موجود در سویا می‌باشند که با توجه به فعالیت‌های بیولوژیک زیاد آن‌ها، در سال‌های اخیر مطالعات بسیاری روی آن‌ها انجام شده است. این ترکیبات، استروژن‌های گیاهی بوده و دارای اثرات حفاظتی در برابر سرطان‌ها، امراض قلبی عروقی و استئوپروز می‌باشند؛ اما در مورد اثرات ضدمیکروبی آن‌ها اطلاعات محدودی در دسترس است. این مطالعه با هدف مقایسه‌ی اثرات ضدمیکروبی جنیستئین و دایدزئین روی هفت باکتری بیماری‌زای مهم غذایی، شامل <em>اشریشیا کلای </em><em>O157:H7، لیستریا مونوسیتوژنز، باسیلوس سرئوس، استافیلوکوکوس آرئوس، ویبریو پاراهمولیتیکوس، سالمونلا تایفی موریوم </em>و<em> کرونوباکتر ساکازاکی</em> انجام گرفت. برای این کار تأثیر غلظت‌های مختلف این دو ترکیب در افزایش مدت زمان فاز تأخیری رشد باکتری‌ها با اندازه‌گیری میزان جذب نوری نمونه‌ها طی مدت 24 ساعت در دمای 35 درجه‌ی سانتی‌گراد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این دو ترکیب تا غلظت 1000 میکرومولار تأثیری در افزایش مدت زمان فاز تأخیری رشد <em>اشریشیا کلای </em><em>O157:H7</em> ندارند (05/0<P)؛ در مقابل، افزایش معنی‌داری در مدت زمان فاز تأخیری رشد باکتری‌های <em>باسیلوس سرئوس</em>، <em>استافیلوکوکوس آرئوس و سالمونلا تایفی موریوم</em> در حضور غلظت 500 میکرومولار جنیستئین و 1000 میکرومولار دایدزئین مشاهده گردید (05/0>P). این دو ایزوفلاون باعث افزایش معنی‌داری در مدت زمان فاز تأخیری رشد باکتری‌های <em>لیستریا مونوسیتوژنز </em>و<em> ویبریو پاراهمولیتیکوس</em> در غلظت 125 میکرومولار و نیز در مدت زمان فاز تأخیری رشد <em>کرونوباکتر ساکازاکی </em>در غلظت 1000 میکرومولار شدند (05/0>P)؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که در صورت استفاده از غلظت 1000 میکرومولار جنیستئین و دایدزئین، فاز تأخیری رشد کلیه باکتری‌های مورد آزمایش، به غیر از <em>اشریشیا کلای </em><em>O157:H7</em> ، به طور معنی‌داری افزایش می‌یابد.