مروری بر روش‌های تشخیصی بیماری‌های ویروسی میگو با تاکید بر بیماری لکه سفید

Abstract

در بین ویروس­های بیماری­زای میگو، ویروس لکه سفید بیماری­زاترین و ماندگارترین عامل ویروسی در بین عوامل بیماری­زای میگو می­باشد. براساس مطالعات صورت گرفته عفونت ناشی از این بیماری‌ به دو صورت مشاهده می­شود: در حالت اول که معمولاً حالت حاد نامیده می­شود در طی دو هفته و در گونه­های<em>P.indicus</em>، <em>P.monodon</em> و <em>P.pencillatus</em> گزارش گردیده است و در حالت دوم که به صورت مخفی و غالباً به­عنوان حامل ویروس می­باشد در گونه­هایی شبیه خرچنگ‌ها، میگوی روزنبرگی و لابستــرها مشاهده می­شود که معمولاً هیچ علائمی از بیماری لکه سفید نیز نشان نمی­دهند. روش‌های مختلفی جهت تشخیص بیماری­های ویروسی گزارش گردیده است که از آن جمله روش PCR، روش In situ hybridization ، Dot blot hybridization ، ELISA و روش پاتولوژی می­باشد. امروزه جهت تشخیص سریع بیماری­های ویروسی کیت‌های تجاری مختلفی ساخته شده است که با روش PCR کار می­کند و به صورت دو مرحله­ای (Nested) می­تواند در تشخیص سریع بیماری بسیار مؤثر و مفید واقع شود. در این مقاله سعی شده است که به صورت مختصر روش­های مرسوم تشخیص بیماری های ویروسی میگو مخصوصاً بیماری لکه سفید مطرح و مقایسه بین هرکدام از روش­ها صورت پذیرد.