تغییرات کیفی میگوی سرتیز (Metapenaeus affinis) طی نگهداری با تأخیر در یخ‌

Abstract

در مطالعه حاضر تأثیر تأخیر در یخ‌گذاری بر کیفیت و مدت ماندگاری میگوی سرتیز (Metapenaeus affinis) طی یک دوره 18 روزه نگهداری در یخ مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور میگوهای تازه صید شده در سه تیمار تقسیم­بندی گردید. گروه اول بلافاصله در یخ قرار داده شد در حالی که گروه‌های دوم و سوم به ترتیب یک ساعت و دو ساعت پس از صید با یخ مخلوط شده و پوشانده شدند و مدت زمان ماندگاری با بررسی شاخص‌های میکروبی (شمارش کلی باکتری‌های مزوفیل و سرمادوست)، فاکتورهای شیمیایی (pH، TVB-N و TBARS) و ارزیابی حسی تعیین گردید. ارزیابی میکروبی نشان داد، کمترین رشد باکتریایی در اولین گروه از میگوها که بلافاصله پس از صید در یخ نگهداری شدند، رخ داده است (p <0.05). در میان شاخص‌های شیمیایی، بیش‌ترین میزان افزایش pH، TVB-N و TBARS در میگوهای یخ‌گذاری شده با دو ساعت تأخیر مشاهده گردید. نتایج ارزیابی حسی نشان داد، مدت ماندگاری میگوهای گروه اول که به طور مداوم در یخ نگهداری شدند، دوازده روز بود در حالی که در مورد گروه­های دوم و سوم که با یک ساعت و دو ساعت تاخیر پس از صید در یخ نگهداری شدند، به ترتیب به 10 و 8 روز کاهش یافت. ‌در اکثر روزهای این مطالعه همبستگی بالایی میان شاخص‌های حسی، میکروبی و شیمیایی وجود داشت. بررسی شاخص‌های حسی، میکروبی و شیمیایی تیمارهای مورد بررسی نشان داد، هر یک ساعت تأخیر در یخ‌گذاری منجر به کاهش دو روزه زمان ماندگاری میگو در مقایسه با نمونه‌های با یخ‌گذاری بلافاصله شده است.