نقش متغیر‌های تعدیل‌کننده بر روابط بین متغیر‌های نگرشی و میزان پذیرش طرح ترافیک جدید شهر تهران

Abstract

قیمت‌گذاری تراکم راه‌کاری مناسب برای کاهش تراکم و آلودگی محیط‌زیست است. اجرای این سیاست به‌علت نگرش منفی عموم مردم، همواره با چالش روبه‌رو است. این پژوهش به‌لحاظ نوع، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- پیمایشی است. هدف این مقاله، تحلیل اثرات متغیر‌های تعدیل‌کننده در سه دسته اقتصادی- اجتماعی، اجتماعی- روان‌شناختی و ویژگی سفر کاربران بر روابط بین متغیرهای نهان نگرشی و میزان پذیرش طرح ترافیک جدید شهر تهران است. از این‌رو از اطلاعات حاصل از داده‌های گردآوری شده از توزیع 455 پرسش‌نامه رجحان آشکار شده به‌صورت تصادفی ساده در سال 1397 در محدوده طرح ترافیک استفاده شده است. نتایج بیان‌گر تأثیرگذاری متغیرهای نگرشی مانند اثربخشی درک‌شده از طرح، عملکرد مسئولان، نگرش نسبت به قیمت‌گذاری و ویژگی‌های طرح بر میزان پذیرش طرح ترافیک است. از میان متغیرهای منظورشده، اثربخشی درک‌شده از طرح (25/0) بیشترین اثر مثبت و عدم اطمینان به مسئولان (09/0-) اثری منفی بر میزان پذیرش دارند. میزان آشنایی افراد با طرح رابطه بین نگرش نسبت به ویژگی‌های طرح و میزان پذیرش طرح و وسیله اصلی سفر کاربران رابطه بین اثربخشی درک‌شده از طرح و میزان پذیرش طرح را تعدیل می‌کند. علاوه بر آن، متغیرهای جنسیت و تحصیلات فاقد اثرات تعدیل‌کننده بر روابط بین متغیرهای نگرشی و پذیرش طرح هستند.