روش‌های رویارویی امام رضا(ع) با پیروان ادیان، فرق و مذاهب اسلامی

Abstract

دین اسلام، امر به معروف و نهی از منکر را به‌عنوان بهترین شیوة رویارویی با مخالفان و منحرفان معرفی کرده است. اهمیت این آموزه را می‌توان در آیه‌های قرآن و یادکرد پربسامدش در روایت‌ها دید. هرچند عمل به این آموزه بر هر مسلمانی واجب است، برای کسانی که از مقام دینی و دنیوی بالاتری برخوردار باشند، ضرورت بیشتری ایجاب می‌کند. از آنجا که والاترین امرِ به معروف، ارشاد مردمان به دین حق و مهم‌ترین نهی از منکر، بازداشتن گمراهان از باورهای فاسدشان می‌باشد، ائمه(ع) مهم‌ترین وجهة همت خود را به ارائة واقعی دین خدا و هدایت گمراهان به مذهب امامیه منعطف نمودند. امام‌رضا(ع) نیز به مقابله و مبارزه با ادیان و فرقه‌های منحرف پرداختند، زمانی که اکثر فرقه‌ها به تئوریزه‌کردن عقاید و تبلیغ باورهایشان مشغول بودند. این مقاله در پی پاسخ به این پرسش است که امام‌رضا(ع) با چه شیوه‌هایی به مقابله با فرق رفته‌اند؟ آیا می‌توان از آن ضابطه و قاعده استخراج و آن‌را به‌عنوان یک الگوی مبارزاتی تعریف کرد؟