ارزیابی کارآیی قارچکشهای آمتوکترادین + دیمتومورف (Orvego® SC 525) و ماندیپروپامید + دیفنوکونازول (Carial Star® SC 500) در کنترل بیماری سفیدک کرکی خیار با عامل Pseudoperonospora cubensis
(ندگان)پدیدآور
گرامی, الههعظیمی, حسینبیکی, فریدنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
سفیدک کرکی با عامل Pseudoperonospora cubensis (Berkeley & Curtis) Rostovzevاز بیماریهای مهم خیار در اکثر مناطق کشت بویژه در کشتهای گلخانهای است. بمنظور ارزیابی کارآیی قارچکشهای جدید در کنترل این بیماری، آزمایشاتی در استانهای تهران و مازندران در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 10 تیمار و چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل آمتوکترادین + دیمتومورف (Orvego® SC 525) با دوزهای 6/0، 7/0 و 8/0 درهزار و  ماندیپروپامید + دیفنوکونازول (Carial Star® SC 500) با دوزهای 5/0، 6/0 و 7/0 درهزار به عنوان قارچکشهای هدف، فلوپیکولید + پروپاموکارب هیدروکلراید (Infinito® SC 68.75%) با دوز 2 درهزار و سیازوفامید (Ranman® SC 40%) با دوز 5/0 درهزار بهعنوان قارچکشهای مرجع همراه با شاهدهای آبپاشی و بدون محلولپاشی بودند. محلولپاشی  کرتهای آزمایشی با مشاهده اولین علائم بیماری شروع و با فاصله 7 روز چهار بار تکرار شد. ارزیابی کرتهای آزمایشی در مرحله وقوع شدت بیماری با درجه 9 در شاخص نمرهدهی توماس و همکاران در کرتهای شاهد آبپاشی، انجام شد. مقایسه میانگین درصد شدت بیماری به روش آزمون چند دامنهای دانکن نشان داد دوزهای 7/0 و 8/0 درهزار اوروگو و دوز 7/0 درهزار کاریالاستار به ترتیب 3/80، 7/84 و 2/77 درصد شدت بیماری را نسبت به شاهد آبپاشی کاهش دادند. در این مقایسه اینفینیتو و رانمن به عنوان قارچکشهای مرجع با 66 و 8/72 و دوز 6/0 درهزار اوروگو با 4/68 درصد اثربخشی نسبت به شاهد آبپاشی در یک گروه آماری قرار گرفتند. کاریالاستار 5/0 و 6/0 درهزار با 8/53 و 6/61 درصد اثربخشی در بالاترین گروه آماری به لحاظ شدت بیماری قرار گرفتند. هرچند نتایج این تحقیق نشان داد که دوز 7/0 درهزار اوروگو و کاریالاستار بهعنوان دوزهای ترجیحی برای استفاده در مدیریت بیماری سفیدک کرکی خیار با فاصله 7 الی 10 روز قابل توصیه هستند، ولی دوز 6/0 درهزار اوروگو نیز گزینه مناسبی برای اهداف کاهش مصرف سموم است.
کلید واژگان
کنترل شیمیاییفلوپیکولید
پروپاموکارب
سیازوفامید
سفیدک کرکی
جالیز
شماره نشریه
1تاریخ نشر
2019-07-231398-05-01
ناشر
موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشورAgricultural Research,Education and Extension Organization
سازمان پدید آورنده
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران.موسسه تحقیقات گیاهپزشکی
آزمایشگاه آمل، موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج جهاد کشاورزی،مازندران، ایران.




