امنیت اجتماعی در دوره پهلوی دوم

Abstract

تأمین امنیت آن‌هم از نوع امنیت اجتماعی در جوامع انسانی از سوی دولت‌ها به‌طور خاص از الزامات اکثر آنها می‌باشد، دولت پهلوی دوم بعد از تبعید رضاشاه و شروع عصر جدید حکومتی، درپی آن بود که تا به موضوع امنیت اجتماعی توجه خاصی نشان دهد. هدف این تحقیق توصیف و تحلیل امنیت اجتماعی در عصر پهلوی دوم است که به روش کیفی از نوع تاریخی و تحلیلی انجام و با مطالعه منابع کتابخانه‌ای به توصیف و تحلیل این سؤال می‌پردازد که با توجه به سیاست‌های: اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دوره پهلوی دوم، امنیت اجتماعی در جامعه آن زمان چگونه بوده است؟ یافته‌های تحقیق حاکی است که در این دوره بیشتر از عصر رضاشاه به دنبال غرب‌زدگی و تبعیت از دولت‌های بیگانه خصوصاً اجرای خواست ‌های دولت آمریکا و انگلیس نظیر تصویب لایحه کاپیتولاسیون باهدف اعطای مصونیت سیاسی و کنسولی به اتباع آمریکایی در ایران و اجرای اصلاحات اراضی در این دوره حاصلی جزء مهاجرت به شهرها، بیکاری، فقر و افزایش حاشیه‌نشینی را به دنبال نداشت. سایر کارکردهای غلط نظیر: غرب‌زدگی فاحش، آزادی غیرمعقول و غیر اسلامی در میان زنان، دین‌ستیزی و تخریب هویت دینی و فرهنگی، رواج و مصرف مواد مخدر، نبود دکترین امنیت ملی مستقلی منطبق با ویژگی‌های اسلامی و اجتماعی آن زمان و عدم توانایی در تأمین نیازهای امنیتی ازجمله امنیت اجتماعی به بحران مشروعیت، احساس عدم امنیت (ناامنی) بی‌اعتمادی و بدبینی سیاسی در مردم در آن زمان مبدل که همگی نشان از ضعف در تأمین امنیت اجتماعی در حکومت پهلوی دوم دارد.