پیامدهای تاخیر در فرزندآوری: مطالعه‌ای کیفی در شهر اهواز

Abstract

وقتی زنان تولد اولین فرزند خود را به تاخیر اندازند و سن فرزندآوری در رتبه اول بالا رود، به خاطر کاهش طول دوره بارداری و خطرات بارداری در سنین بالاتر، میزان‌های باروری کاهش پیدا می‌کنند. اگر چه مطالعات بسیاری دلایل تعویق فرزندآوری را مورد بررسی قرار دادند اما مطالعات اندکی پیامدهای این الگوی فرزندآوری در زنان را بررسی کردند. مطالعة حاضر پژوهشی کیفی است که با هدف مطالعه پیامدهای تعویق فرزندآوری در زنان ایرانی صورت گرفته است. در این راستا با مصاحبة عمیق به مطالعة پیامدهای تعویق فرزندآوری در 30 زن متاهل در شهر اهواز پرداخته‌ایم. بر اساس نتایج بدست آمده می‌توان گفت که تاخیر در فرزندآوری به عنوان یکی از الگوهای جدید باروری جامعه ما همانند تصمیم به باروری اگر چه در سطح خرد و بین زوجین صورت می‌گیرد، اما از طرفی هم متاثر از بسترهای خرد و کلان جامعه می‌باشد. بر این اساس و با توجه به تجزیه و تحلیل مصاحبه‌های عمیق انجام شده پیامدهای تعویق فرزندآوری را می‌توان در سه مقوله عمده میانجی دست‌یابی به اهداف، اختلال در روابط میان/بین نسلی و اختلال در روند باروری و فرزندآوری طبیعی دسته‌بندی کرد.