امیرکبیر واندیشه اصلاحی نظم وامنیت در ایران

Abstract

زمینه و هدف: هدف این تحقیق بررسی اندیشه اصلاح نظم و امنیت توسط امیرکبیر صدراعظم بزرگ تاریخ ایران بوده است. او با دقت، هوشمندی و با بهره‎گیری از تجارب سفر خود به روسیه و عثمانی و مطالعه کتاب‌ها و روزنامه‌های متعدد، عمقعقب‌ماندگی ایرانرا در ابعاد مختلف ادراک کرد و برنامه‌های اصلاحیرابراینجات کشور از عقب‌ماندگی آغاز کرد.محورهای برنامه وی عبارت بود از: تأمین نظم و امنیت، اصلاحاداری، مالی، اقتصادی و مبارزه با فساد وتو جه به توسعه علمی کشور. در میان محورهای مزبور،اصلاحات مرتبط بانظم وامنیت جایگاه ویژه‌ای داشته است. روش پژوهش: این پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی و از نوع تحقیقات کیفی است که با روش تحلیل اسنادی انجام شده است وابزار گردآوری داده‌ها عبارت از کتاب‌هاواسناد تاریخی وفرمان‌ها موجود از زندگی سیاسی امیرکبیر بوده است. یافته‌ها: ایجاد نظم و امنیت داخلی، تأمین امنیت در جاده‌هاو راه‌ها، تدوین قوانین و مقررات برای تأمین عدالت کیفری، ساماندهی نیروهای نظامی و انتظامی، تأسیس سازمان خفیه برای مبارزه با فساد درباروشاهزادگان و ظلم نیروهای نظامی و انتظامی بر مردم، تأسیس دارالفنون برای توسعه علمی، نظامی و انتظامی ایران، ساماندهی امنیت ملی از طریق مبارزه بانفوذ انگلیس و روس. نتیجه‌گیری:اهتمام امیرکبیربه توسعه علمی کشور وانجام اصلاحات عمیق در عرصه‌های نظامی،انتظامی ومبارزه با فساد