پیوند لایهای قدامی عمیق قرنیه با استفاده از قرنیههای منجمد در مقایسه با قرنیههای تازه در بیماران مبتلا به قوز قرنیه
(ندگان)پدیدآور
زارع, محمدفیضی, سپهرغیاثیان, لیلانوع مدرک
Textپژوهشي
زبان مدرک
فارسیچکیده
هدف: مقایسه نتایج بالینی و فرابالینی (پاراکلینیک) پیوند لایهای قدامی عمیق قرنیه (DALK) در بیماران مبتلا به قوز قرنیه با استفاده از قرنیههای منجمد در مقابل قرنیههای تازه نگهداریشده در یخچال.
روش پژوهش: این مطالعه به صورت آیندهنگر و مقایسهای در بیمارستان لبافینژاد انجام شد. قرنیههای منجمد و قرنیههای تازه از بانک چشم گرفته شدند. عمل جراحی DALK به روش حباب بزرگ (big bubble) انجام شد. نوع درمان و طول مدت آن بعد از عمل در همه بیماران یکسان بود. حدت بینایی، شفافیت قرنیه پیوندی، نقص اپیتلیوم، بروز دفع پیوند و پاکیمتری ۳ و ۶ ماه بعد از عمل ارزیابی شدند. اسکن کانفوکال قرنیههای پیوندی از نظر تراکم سلولهای اپیتلیوم بازال، تراکم کراتوسیتها (در لایه قدامی، میانی و خلفی)، درجه کدورت حدفاصل قرنیه پیوندی با بستر قرنیه گیرنده و تراکم سلولهای اندوتلیوم نیز در مقاطع 3 و 6 ماه بعد از عمل انجام شد. در نهایت، نتایج بین دو گروه مورد مطالعه مقایسه شد.
یافتهها: در این مطالعه، ۳۵ فرد مبتلا به قوز قرنیه تحت جراحی DALK قرار گرفتند که در ١۶ مورد از قرنیه منجمد و ١۹ نفر از قرنیه تازه استفاده شد. میانگین بهترین دید اصلاحشده در دو گروه، در ماه ۳ و ۶ تفاوت معنیداری نداشت (05/0P>). میانگین ضخامت مرکزی قرنیه نیز بین دو گروه تفاوت آماری معنیداری نداشت (05/0P>). در هیچ کدام از دو گروه، نقص پایدار اپیتلیوم قرنیه و علایمی مبنی بر دفع پیوند در معاینات با اسلیتلمپ دیده نشد. تنها در گروه قرنیه منجمد، ۲ چشم (۵/١۲ درصد) در معاینه با اسلیتلمپ، شفاف نبودند که یکی از آنها بعد از ۶ ماه، کاملاً شفاف شد. در کانفواسکن نیز تفاوتی بین دو گروه از نظر تراکم سلولهای اپیتلیوم بازال و تراکم سلولهای اندوتلیال یافت نشد (05/0P>) ولی تراکم کراتوسیتها در هر سه سطح قدامی، میانی و خلفی، در گروه قرنیه منجمد کمتر بود (05/0P). میانگین ضخامت مرکزی قرنیه نیز بین دو گروه تفاوت آماری معنیداری نداشت (05/0P>). در هیچ کدام از دو گروه، نقص پایدار اپیتلیوم قرنیه و علایمی مبنی بر دفع پیوند در معاینات با اسلیتلمپ دیده نشد. تنها در گروه قرنیه منجمد، ۲ چشم (۵/١۲ درصد) در معاینه با اسلیتلمپ، شفاف نبودند که یکی از آنها بعد از ۶ ماه، کاملاً شفاف شد. در کانفواسکن نیز تفاوتی بین دو گروه از نظر تراکم سلولهای اپیتلیوم بازال و تراکم سلولهای اندوتلیال یافت نشد (05/0P>) ولی تراکم کراتوسیتها در هر سه سطح قدامی، میانی و خلفی، در گروه قرنیه منجمد کمتر بود (05/0P). در هیچ کدام از دو گروه، نقص پایدار اپیتلیوم قرنیه و علایمی مبنی بر دفع پیوند در معاینات با اسلیتلمپ دیده نشد. تنها در گروه قرنیه منجمد، ۲ چشم (۵/١۲ درصد) در معاینه با اسلیتلمپ، شفاف نبودند که یکی از آنها بعد از ۶ ماه، کاملاً شفاف شد. در کانفواسکن نیز تفاوتی بین دو گروه از نظر تراکم سلولهای اپیتلیوم بازال و تراکم سلولهای اندوتلیال یافت نشد (05/0P>) ولی تراکم کراتوسیتها در هر سه سطح قدامی، میانی و خلفی، در گروه قرنیه منجمد کمتر بود (05/0P) ولی تراکم کراتوسیتها در هر سه سطح قدامی، میانی و خلفی، در گروه قرنیه منجمد کمتر بود (05/0P) ولی پس از گذشت ۶ ماه، درجه کدورت در گروه قرنیه منجمد بیش از گروه قرنیه تازه بود. همچنین کاهش درجه کدورت در عرض ۳ ماه، فقط در گروه قرنیه تازه از نظر آماری معنیدار بود (05/0P
کلید واژگان
چشم پزشکیشماره نشریه
1تاریخ نشر
2013-10-011392-07-09
ناشر
دانشگاه امام حسینسازمان پدید آورنده
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی




