نقش هویت تاریخی اماکن گردشگری سیستان در توسعه اقتصادی نواحی روستایی (مورد مطالعه: روستاهای زهک)

Abstract

شهرستان زابل با توجه به سابقه کهن آثار و ابنیه تاریخی زیادی دارد که می­تواند زمینه ایجاد اشتغال و توسعه روستا­های اطراف خود را به وجود آورد. لذا هدف این پژوهش، بررسی نقش هویت تاریخی اماکن گردشگری سیستان در توسعه اقتصادی روستا­های زهک می­باشد. روش تحقیق، توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه­ای، اسنادی و میدانی می­باشد. جهت انجام تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از نرم افزار SPSS و مدل Expert Choice استفاده شده است. نتایج نشان داد، نخست، به ترتیب شاخص­های، ترغیب فعالیت­های کارآفرینی در روستا با میانگین 67/3، مستعد شدن منطقه جهت سرمایه­گذاری جهت استفاده از گردشگری با میانگین 56/3، ایجاد فرصت­های سرمایه­گذاری اقتصادی دولت در روستا با میانگین 54/3، ایجاد اشتغال در بخش­های مختلف در روستا با میانگین 45/3، بالا رفتن نرخ رشد بخش­های مختلف اقتصادی در روستا و شاخص انگیزه سرمایه گذاری مردم در سطح روستا با میانگین 40/3، ایجاد زمینه­های نو برای جذب سرمایه گذاری در روستا با میانگین 30/3، امنیت اشتغال در روستا با میانگین 23/3، بالاترین و پایین­ترین میانگین­ها را به خود اختصاص داده­اند. در ادامه نیز با استفاده از آزمون T تک نمونه­ای به میزان نقش هویت تاریخی اماکن گردشگری در توسعه اقتصادی روستا­های زهک پرداخته شد، در تمامی شاخص­ها میانگین­ها به دست آمده بالاتر از حد میانه عدد 3 می­باشد. در واقع نتایج بیانگر نقش زیاد هویت تاریخی اماکن گردشگری سیستان در توسعه اقتصادی روستا­های زهک می­باشد. همچنین نتایج نشان می‌دهد در بین اماکن گردشگری مطرح شده، به ترتیب مکان شهر سوخته با وزن به دست آمده 300/0، چاه نیمه با وزن به دست آمده 291/0، کوه خواجه با وزن 149/0، قلعه سام با وزن 145/0، و در نهایت زاهدان کهنه با وزن 115/0، بالاترین و پایین­ترین وزن­ها را به خود اختصاص داده­اند.<br /> <strong><em> </em></strong>