مقایسه دو روش انتشار دیسک و میکروپلیت دایلوشن در بررسی اثرات ضدمیکروبی عصاره برگ مورد بر استافیلوکوکوس آرئوس مقاوم به متی سیلین و اشرشیاکلی ESBL

Abstract

زمینه و هدف: این مطالعه اثر عصاره گیاه مورد بر روی 25 سویه دو گونه بیماری­زای استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی­سیلین (MRSA) و اشرشیا کلیESBL جدا شده از بیماران را با دو روش مقایسه نمود. مواد و روش­ ها: در این مطالعه، 15سویه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی­سیلین(MRSA) و ده سویه اشرشیاکلی ESBL مورد استفاده قرار گرفتند. برگ گیاه مورد به صورت تازه از مزرعه گیاهان دارویی تهیه گردید. عصاره­ گیری با استفاده از دستگاه رفلاکس به روش تقطیر انجام شد. اثر غلظت­ های 100-195/0 میکروگرم بر میلی ­لیتر عصاره روی سویه ­ها، در روش انتشار دیسک در مقایسه با روش میکروبراث دایلوشن با کدورت سنجی و نیز با روشMTT در دستگاه خوانش الیزا با طول موج 545 نانومتر مورد بررسی قرار گرفت. یافته­ ها: قطر هاله عدم رشد برای حداقل غلظت موثر 50 میکروگرم بر میلی لیتر، در سویه ­های مختلفESBL و MRSA به صورت میانگین به میزان 1±8 و 1 ±11 میلی­متر بود. حداقل غلظت مهار رشد (MIC) 25/6 میکروگرم برمیلی­لیتر و حداقل غلظت کشندگی (MBC ) 5/12 میکروگرم بر میلی­لیتر برای اشرشیا کلی ESBLتعیین شد. به علاوه، حداقل غلظت مهار رشد (MIC) 5/12 میکروگرم بر میلی ­لیتر و حداقل غلظت کشندگی (MBC) 25 میکروگرم بر میلی لیتر برای استافیلوکوکوس اورئوس MRSA تعیین گردید. نتیجه­ گیری: نتایج این مطالعه عدم انطباق دقیق دو روش را در سویه­ های کلینیکی مقاوم به دارو اثبات نمود. اثبات گردید که روش انتشار دیسک، محدوده غلظت را مشخص نموده و روش میکروپلیت، غلظت موثر را با دقت تعیین می­ نماید. پیشنهاد می­شود در مطالعات طب سنتی، روش انتشار در محیط جامد مبنای تصمیم گیری قرار نگیرد. رفتار باکتری در محیط مایع و به­ ویژه تعیین نقطه مرگ، دقت نتایج را بسیار افزایش می­ دهد.