مکان‌یابی بهینه مناطق مستعد اکوتوریسم روستایی با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی) مطالعه موردی: منطقه سیستان(

Abstract

اکوتوریسم پایدارترین شکل توریسم است، به گونه‌ای که امروز از آن به عنوان یکی از ملاک‌های مهم توسعه‌یافتگی نام برده می‌شود. میان اکوتوریسم و توسعه پایدار رابطه متقابل و دو سویه وجود دارد، به گونه‌ای که می‌توان گفت هر چقدر کشوری از درجه‌ی توسعه‌یافتگی بیشتری برخوردار باشد، به همان نسبت از تعداد اکوتوریسم‌های بیشتری نیز برخوردار است. روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت کاربردی و رویکرد حاکم بر آن تحلیلی است، جهت تحلیل‌های مکانی از نرم افزار ARC/GIS10 و برای تعیین وزن‌های موثر هر فاکتور از مدل AHP استفاده گردیده است. در این پژوهش از 7 فاکتور شامل شیب، جهات شیب، پوشش گیاهی، کاربری اراضی، خاک، فاصله از مناطق حفاظت‌‌شده و دما در سامانه اطلاعات جغرافیایی جهت عملیات مکان‌یابی بهینه مناطق مستعد اکوتوریسم استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد اولویت کم اهمیت با 16/5 درصد، اولویت متوسط با 14/9 درصد، اولویت قوی با 67/32 درصد، اولویت بسیار قوی با 25/33 درصد و اولویت فوق‌العاده قوی با 76/19 درصد مساحت منطقه را به خود اختصاص داده‌اند. با توجه به اولویت‌بندی منطقه سیستان در رابطه با اکوتوریسم روستایی، قسمت‌های شرقی و غربی منطقه مورد مطالعه مستعدترین منطقه در سیستان جهت اکوتوریسم می‌باشد و اهمیت فوق‌العاده قوی را به خود اختصاص داده است.