نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorاسپانلو, محمودfa_IR
dc.contributor.authorکلانتری, کیومرثfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-08T19:24:40Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T19:24:40Z
dc.date.available1399-07-08T19:24:40Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T19:24:40Z
dc.date.issued2020-06-21en_US
dc.date.issued1399-04-01fa_IR
dc.date.submitted2019-08-14en_US
dc.date.submitted1398-05-23fa_IR
dc.identifier.citationاسپانلو, محمود, کلانتری, کیومرث. (1399). جبران خسارت بزه‌دیدۀ مدعی تجاوز جنسی پس از تبرئۀ متهم در حقوق ایران. مجله حقوقی دادگستری, 84(110), 189-217. doi: 10.22106/jlj.2020.112943.2888fa_IR
dc.identifier.issn1735-4358
dc.identifier.issn2676-7198
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22106/jlj.2020.112943.2888
dc.identifier.urihttp://www.jlj.ir/article_40310.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/66078
dc.description.abstractجبران خسارت ناشی از تجاوز جنسی، از حقوق اساسی بزه‌دیدگان در فرایند رسیدگی کیفری تلقی شده و دارای جلوه‌های مختلفی در قوانین می‌باشد که مهرالمثل و ارش‌البکاره از جمله مهم‌ترین جلوه‌های جبران خسارت به شمار می‌رود. بررسی رویۀ قضایی نشان می‌دهد که ادعای تجاوز جنسی از سوی زنان، به‌لحاظ سختگیری در اثبات، اغلب منجر به تبرئۀ متهمان می‌گردد. بنابراین در پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی‌تحلیلی، امکان مطالبۀ خسارت بزه‌دیدۀ مدعی تجاوز جنسی، پس از تبرئۀ متهم در قانون مجازات اسلامی و رویۀ قضایی، در رابطه با جلوه‌های مختلف جبران خسارت مورد بررسی قرار گرفته است و با آوردن نمونه‌هایی از آراء قضایی، فروض مختلفی که دادگاه‌ها در جبران خسارت ناشی از ادعای تجاوز جنسی داشته‌اند، واکاوی شده است که با بررسی قوانین و رویۀ قضایی مشخص گردید در رویۀ قضایی ایران، استحقاق بزه‌دیده به دریافت خسارت، لزوماً منوط به محکومیت متهم به تجاوز جنسی نیست؛ زیرا در موارد متعدد، دادگاه‌ها با وجود برائت متهم، زن را مستحق مهرالمثل و ارش‌البکاره دانسته‌اند و محاکم، بین رضایتی که در حد قتل مدنظر قانون‌گذار است با رضایتی که بزه‌دیده را مستحق جبران خسارت می‌داند، تمایز قائل شده‌اند. بنابراین این مقاله ضمن بیان مفهوم رضایت واقعی و ظاهری و شاخصه‌های آن از دیدگاه فقهی و حقوقی، موضوع دوگانه‌بودن این مفاهیم را اثبات می‌کند که این امر موجب می‌گردد که نه‌تنها تبرئه از اتهام تجاوز جنسی، به معنای محروم‌شدن بزه‌دیده از خسارت نباشد، بلکه در مواردی که عدم رضایت واقعی احراز شود، زن مستحق دریافت خسارت باشد.fa_IR
dc.format.extent616
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherقوه قضائیهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله حقوقی دادگستریfa_IR
dc.relation.ispartofThe Judiciarys Law Journalen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22106/jlj.2020.112943.2888
dc.subjectتجاوز جنسیfa_IR
dc.subjectجبران خسارتfa_IR
dc.subjectارش‌البکارهfa_IR
dc.subjectمهرالمثلfa_IR
dc.subjectخسارت معنویfa_IR
dc.subjectرضایت واقعیfa_IR
dc.subjectحقوق جزا و جرم شناسیfa_IR
dc.subjectحقوق کیفری اختصاصیfa_IR
dc.titleجبران خسارت بزه‌دیدۀ مدعی تجاوز جنسی پس از تبرئۀ متهم در حقوق ایرانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentقاضی دادگستری، دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی (واحد گرگان)fa_IR
dc.contributor.departmentاستاد گروه حقوق دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مازندرانfa_IR
dc.citation.volume84
dc.citation.issue110
dc.citation.spage189
dc.citation.epage217


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد