مدل برنامه ریزی خطی در تخصیص زمین به کاربری های مختلف در حوزه آبخیز کلیبرچای وسطی

Abstract

زمین به عنوان مکان و نیز یکی از عوامل تولید از نقش مهمی در برنامه ریزی اقتصادی برخوردار است تخصیص زمین به یک کاربری تحت تاثیر عوامل محدود کننده زیادی قرار دارد مطالعات گذشته توانایی مدل برنامه ریزی خطی را در حل مسایل تخصیص منابع به خوبی نشان می دهد در این مدل زمین و دیگر منابع باتوجه به کمیابی و مزیت نسبی آنها در فرایند تولید به کاربری مختلف تخصیص می یابند . مدل برنامه ریزی در این مطالعه به تحلیل 53 متغیر و 62 محدودیت در سطح 28171 هکتار از حوزه کلیبر چای می پردازد منطقه با توجه به توان طبیعی برای تولید محصولات مختلف به زیر منطقه های همگنی تقسیم شده است که این سطوح همگن گروهی از عوامل محدود کننده در مدل را تشکیل می دهند .این مطالعه نشان می دهد که چگونگی مدل برنامه ریزی خطی می تواند با عوامل محدود کنند ه مکانی و اقتصادی مربوط شود درمنطقه مورد مطالعه مرتعداری به همراه کشت علوفه از نظر اقتصادی نسبت به زراعت گندم و جو دیم و انواعی از باغداری در اولویت بالاتری قرار گرفته است حدود 700 هکتار از کل اراضی به تولید یونجه و جو آبی تخصیص یافته است این مقدار علوفه کاری می تواند با عرضه خوراک تکمیلی ازدامپروری در 12521 هکتارمراتع منطقه پشتیبانی نماید این مسئله می تواند به کاهش سطح اراضی حفاظت شده جنگلی به نفع مرتعداری در برنامه منطقه منجر شود .