اثر لگد کوبی و چرای دام بر ویژگی های فیزیکی خاک و پوشش گیاهی مرتع

Abstract

ویژگی های فیزیکی خاک یکی از عوامل موثر در رشد گیاهان در مرتع است. این ویژگی خاک روی رشد ریشه و توسعه گیاهان مرتعی نقش مهمی را ایفا می نماید.هدف از این مقاله بررسی اثر لگدکوبی و چرای دام بر روی ویژگی های فیزیکی خاک مرتع است که در سه شرایط مرتعی ‹مرجع،کلیدی و بحرانی›ویژگی های فیزیکی خاک شامل رطوبت،وزن مخصوص ظاهری،درصد تخلخل ،نفوذ پذیری و مقاومت مکانیکی در فصل چرا‹خرداد تا مهر›در سال های 79و80 در منطقه لار اندازه گیری شد نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که میانگین درصد رطوبت از منطقه مرجع به منطقه بحرانی روند کاهشی برخوردار بود ونسبت به فصل چرای دام سیر نزولی داشت ودر تمام طول فصل چرا رطوبت در عمق 15-0 سانتی متر کمتر از عمق 30-15 سانتی متر بود .وزن مخصوص ظاهری منطقه مرجع کمترین و منطقه بحرانی بیشترین مقدار را داشت و مقدارآن در طول دوره فصل چرا افزایش یافت مقدار وزن مخصوص ظاهری در عمق 15-0 سانتیمتر بیشترازعمق 30-15 سانتیمتربود.میزان تخلخل در منطقه مرجع بیشترین و در منطقه بحرانی کمترین بوده است و مقدار آن در هردو عمق نمونه گیری در طول دوره چرا سیر کاهشی داشت.میزان نفوذپذیری در ابتدای چرای دام بیشتر از پایان دوره چرا بود و مقدار آن در منطقه مرجع در بالاترین حد و در منطقه بحرانی در پایین ترین حد قرارداشت مقدار مقاومت مکانیکی خاک در منطقه بحرانی در بالاترین حد و در منطقه مرجع در پایین ترین حد ومقدار آن در ابتدای دوره چرا کمتر از زمان پایان دوره چرا بود درصد پوشش گیاهان چمنی منطقه مرجع بیشتر از دو منطقه دیگر بود به طوری که در منطقه بحرانی به1 درصد کاهش یافت.کاهش پوشش گیاهی به کمتر از 7 درصد در پایان فصل چرا درمنطقه بحرانی،خاک این منطقه را به شدت در معرض فرسایش قرار داده است .