بررسی رابطه هیجان‏خواهی و ارتکاب به جرم نوجوانان بزهکار (مورد مطالعه: کانون اصلاح و تربیت استان بوشهر)

Abstract

بزهکاری کودکان و نوجوانان به عنوان یک اختلال رفتاری و اجتماعی از دیر زمان در جوامع مختلف مورد توجه صاحب‏نظران علوم اجتماعی، روان‏شناسی و متخصصین تعلیم و تربیت بوده است و جامعه‏شناسان این پدیده را به عنوان یک مسأله اجتماعی که نظم جامعه را تهدید می‏کند، پذیرفته‏اند. این مسأله همواره در پژوهش‏های روان‏شناسی و جامعه‏شناسی مطرح بوده و شناخت علل ارتکاب آن مورد توجه بوده است. تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه هیجان‏خواهی و ارتکاب به جرم نوجوانان بزهکار انجام گردید. جامعه‏ی آماری این تحقیق را دو گروه معتادین و سارقین 13ـ 18 سال تشکیل دادند که نمونه به حجم 30 نفر در دو گروه سارقین و معتادین (هر کدام 15 نفر) به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع‏آوری اطلاعات پرسشنامه‏ی هیجان‏خواهی زاکرمن بود که شامل چهار مؤلفه به هم پیوسته و هر یک از مواد دو موقعیت یا فعالیت را به آزمودنی پیشنهاد می‏کند تا یکی را که ترجیح می‏دهد برگزیده که مورد اولی فعالیتی پرتحرک (مورد A)، در حالی که مورد دوم فعالیتی کم تحرک است (مورد B). نتایج تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد بین سن و میزان هیجان‏خواهی در سطح معنی‏داری 5 درصد ارتباط وجود دارد. همچنین نتیجه آزمون t برای مقایسه سن بزهکاران نشان داد، بین این متغیر و نوع جرم ارتکابی در بین بزهکاران تفاوت معنی‏داری وجود ندارد، همچنین بین میزان هیجان‏خواهی و ارتکاب به جرم اعضای خانواده بزهکار در سطح 05/0 رابطه وجود دارد، علاوه بر این رابطه آماری معنی‏داری بین بزهکاران معتاد و سارق در هیجان‏خواهی مشاهده نشد. بنابر این فرضیه H0 مبنی بر عدم معنی‏داری مورد تأیید است.