شناسایی ابعاد سازنده‌ی طرد اجتماعی زندانیان زن

Abstract

این تحقیق با هدف شناسایی ابعاد سازنده­ی طرد اجتماعی زندانیان زن و با روش پیمایشی انجام شد. جامعه­ی آماری تمام زنان زندانی در بند زنان زندان‌های استان لرستان به تعداد 100 نفر بودند که از آنها، تعداد 81 نفر براساس فرمول کوکران و به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش­نامه­ی محقق­ساخته استفاده شد. داده‌های گردآوری­شده، با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی به روش مؤلفه­ی اصلی، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از یافته‌ها نشان داد که طرد عینی و طرد ذهنی دو بعد سازنده­ی طرد اجتماعی زندانیان زن در استان لرستان است. ضعف پایگاه اجتماعی-اقتصادی، بی­اعتمادی و رهاشدگی، نپذیرفتن فرد از طرف خانواده و دوستان، بدنامی اجتماعی و تنهایی فرد پس از آزادی، ضعف اعتقادات دینی و اخلاقی فرد و خانواده و لغزش بنیان­های خانوادگی از مؤلفه‌های طرد عینی­اند و ناامیدی از آینده­ی پیش ‌رو، زیست­جهان شکننده و احساس نبود پذیرش از طرف خانواده و دوستان از مؤلفه‌های طرد ذهنی­اند. نتایج حاکی است که نحوه­ی برخورد فردی و اجتماعی با زندانیان، پس از بازگشت به اجتماع، نقش اساسی در پیشگیری از جرم و ورود مجدد آنان به زندان دارد.