بررسی فاصله عبور بحرانی در بریدگی به عنوان پارامتر موثر در ظرفیت بریدگی(مطالعه موردی شهر یاسوج)

Abstract

در دو دهه گذشته، احداث بریدگی‌ها به عنوان جایگزینی برای حرکت واگرد و گردش به چپ رشد چشم‌گیری داشته است. با وجود اینکه تاکنون مطالعات بسیاری در زمینه شرایط عملکردی حرکات گردش به‌راست و گردش به‌چپ در تقاطع‌ها انجام شده،اما مطالعات چندانی در زمینه برآورد ظرفیت حرکت واگرد در بریدگی‌ها و پارامترهای مؤثر بر آن انجام نشده است. بدین سبب در این پژوهش، با استفاده از جمع‌آوری داده‌های میدانی از 3 بریدگی در راه‌های شریانی شهر یاسوج، پارامترهای مؤثر بر ظرفیت جابجایی واگرد مورد بررسی قرار می گیرند. در این پژوهش برای مدلسازی از روش‌کوچکترین مربعات خطا (رگرسیون) استفاده شده است. در مدل ارائه شده به بررسی فواصل عبور بحرانی، زمان دنباله‌روی، به‌عنوان پارمترهای وابسته و اثرگذار بر ظرفیت استفاده شده است. نتیجه‌گیری کلی از این پژوهش این بوده که رانندگان هموار فواصل عبور کوچکتر از فاصله عبور بحرانی را رد و فواصل عبور بزرگتر از فاصله عبور بحرانی را برای انجام حرکت واگرد قبول می‌کنند.